چکیده
زمینه: لپتین، به عنوان یک مکانیزم هشدار دهنده در تنظیم متابولیسم سلولی، محتوای چربی بدن و بیماری های سندرم متابولیک عمل می کند. هدف از تحقيق حاضر، بررسی اثر دوازده هفته تمرین تناوبی پر شدت بر سطوح لپتین پلاسما، انسولین، گلوکز، مقاومت به انسولین و ترکیب بدنی در مردان دارای اضافه وزن بود.
روش کار: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، تعداد 20 نفر از دانشجويان با شاخص توده بدنی بین 25 تا 30kg/m2 ، به صورت هدفمند انتخاب و به طور تصادفی، در دو گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. گروه تجربي، به مدت دوازده هفته و هر هفته 3 جلسه، با شدت بالای 90 درصد ضربان قلب بیشینه به تمرين پرداختند. قبل و پس از تمرین مقادیر لپتین پلاسما، انسولین گلوکز، مقاومت به انسولین و شاخص های ترکیب بدنی محاسبه شدند. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون آماری t در سطح معناداری 05/0> P تجزیه و تحلیل شدند.
يافته ها: دوازده هفته تمرین تناوبی پر شدت، موجب کاهش معنادار سطوح سرمی لپتین پلاسما (P=0.0002)، انسولین (P=0.003)، مقاومت به انسولین (P=0.0001) و گلوکز (P=0.0013) در گروه تجربی نسبت به کنترل شد. همچنین، وزن بدن (P=0.008)، درصد چربی (P=0.001)، شاخص توده بدن (P=0.003) و نسبت دور کمر به دور لگن (P=0.002) نیز بین دو گروه کاهش معناداری را به همراه داشت (P<0.05).
نتيجه گيري: به نظر می رسد دوازده هفته تمرین تناوبی پرشدت، اثر مثبتي بر کاهش سطح لپتین و برخی از شاخص های آنتروپومتریک مرتبط با اضافه وزن داشته باشد.