سید جواد سید توتونچی
1*، شهین عبدالهی فخیم
1، منوچهر زنگنه
1، صفر فرجنیا
2، نگیسا سید توتونچی
31 گروه گوش و حلق و بینی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران
2 گروه بیهوشی، دانشکده پیراپزشکی،دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران
3 دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران
چکیده
زمينه: هلیکوباکتر پیلوری شایعترین موجود ذرهبینی است که انسانها را مبتلا می کند. باکتری مذکور عامل اصلی بیماریهایی مثل زخم معده و ابتدای روده کوچک محسوب میشود. آمار مبتلایان به این میکروب در کشورهای جهان سوم و ایران بسیار بالا است. این باکتری در پلاک دندانی، بزاق، بافت آدنوئید و لوزه، پولیپهای بینی، موکوس بینی و سینوس ماگزیلری یافت شده است. به خاطر نزدیکی این ارگانها به شیپور استاش و گوش میانی گمان می رود که این باکتری در گوش میانی یافت شود. PCR برای مشخص کردن باکتری یا تکه ای از DNA آن بکار می رود که می تواند یک ژن مستقل یا تکه ای از یک ژن DNA هدف باشد.
روش کار: این مطالعه یک متد توصیفی-تحلیلی است که در مرکز آموزشی درمانی کودکان تبریز (۸٩-١٣۸۶) بر روی ۴٠ کودک مبتلا به اوتیت مدیای با افیوژن در سنین بین ١٣-٢ سال انجام شده است. مایع سروز جمع آوری شده بعد پاراسنتز از گوش میانی بیماران از نظر وجود هلیکوباکتر پیلوری با متد PCR بررسی شد.
يافتهها: در این مطالعه سن بیماران بین ١٣-٢ سال با متوسط ۵۷/۶ سال بود و ٢١ بیمار (۵/۵٢%) پسر و ١٩ بیمار (۵/۴۷%) دختر بودند. از ۴٠ بیمار مبتلا به اوتیت مدیا با سروز در ٣ بیمار هلیکوباکتر پیلوری پیدا شد و بر اساس بررسی آماری ارتباطی بین هلیکوباکتر پیلوری و اوتیت مدیای با افوژیون پیدا نشد.
نتيجه گيري: می توان نقش هلیکوباکتر پیلوری در ایجاد اوتیت سروز با افوژیون را فقط به صورت احتمال مطرح کرد. در صورت اثبات این ارتباط، اوتیت سروزهایی که به درمانهای معمولی جواب نمی دهند ممکن است با تجویز آنتی بیوتیک های مؤثر بر این باکتری، پاسخ خوبی بگیرند.