غلظت پلاسمايي پلاسمینوژن، فيبرينوژن و پلاسمين در بیماران عروق کرونر قلبی غيرديابتي و سیگاری

چکیده

زمینه: بیماری عروق کرونر قلب (CAD) یکی از علتهاي اساسي و مهم مرگ و مير انسانها در جهان است که مشخصه آن فعال شدن و تجمع پلاکت¬ها، ترومبوز و سکته قلبی می¬باشد. طی سالهای اخیر مطالعات فراوانی بر عوامل خطر بیماری¬های قلبی عروقی صورت گرفته است که از میان آنها فیبرینوژن، لیپوپروتئین a و هموسیستئین بعنوان عوامل خطر جدید در این بیماری معرفی شده¬اند. هدف از مطالعه حاضر اندازه¬گیری سطح پلاسمایی پلاسمينوژن، فیبرینوژن و پلاسمین بعنوان مارکرهای هموستاتیک در بیماران عروق کرونر قلبی غیر ديابتي و سیگاری می¬باشد تا با اندازه¬گیری این پارامترهای مهم هموستاتیک و بررسی ارتباط آنها با بيماري مورد نظر بتوان كمك موثري در تشخيص افراد مستعد و جلوگيري از پیشرفت این بیماری بعمل آورد. روش کار: در این مطالعه 120 نفر شامل 60 نفر بعنوان گروه بیمار که تحت آنژیوگرافی قرار گرفته¬اند و 60 نفر از دهنده¬های بانک خون که فاقد سابقه بیماری قلبی عروقی بوده و بیماری کبدی و سرطانی نداشته باشند بعنوان گروه شاهد انتخاب شدند. سطوح پلاسمایی پلاسمینوژن و پلاسمين به روش الایزا با کیت شرکت بیواسی تکنولوژی اندازه¬گیری شد. سطح پلاسمایی فیبرینوژن نيز به روش انعقادی با کیت شرکت مهسا یاران اندازه¬گیری گرديد. یافته¬ها: سطوح پلاسمایی پلاسمینوژن و پلاسمین (PAP) در گروه بیمار بطور معنی¬داری کمتر از گروه شاهد مشاهده گردید. علاوه بر اين سطح پلاسمایی فیبرینوژن در گروه بیمار در مقایسه با گروه شاهد بطور معنی¬داری افزایش یافته بود. نتیجه¬گیری: سطح بالای پلاسمایی فیبرینوژن در آترواسکلروز مشارکت می¬کند و منجر به بیماری قلبی عروقی می¬گردد. این یافته¬ها نشان می دهد که سطح پلاسمایی فیبرینوژن می¬تواند یک مارکر برای تشخیص و کنترل در بیماران CAD مفید باشد. احتمالاً کمبود پلاسمینوژن و پلاسمين در پیشرفت بیماریCAD و تشکیل ترومبوز و فیبرینولیز معیوب مشارکت می¬نماید.