چکیده
زمینه. دوکسوروبیسین (DOX) یک داروی آنتراسایکلین بسیار مؤثر است که به‌طور گسترده در درمان سرطان‌ها استفاده می‌شود. با این حال، استفاده بالینی از آن به دلیل سمیت قلبی قابل توجه محدود شده است که به آسیب پیش‌رونده و غالباً غیرقابل برگشت قلبی منجر شود. فیبروز میوکارد یکی از پیامدهای کلیدی پاتولوژیک ناشی از DOX است که عملکرد قلب را مختل کرده و خطر نارسایی قلبی را افزایش می‌دهد. تروگزروتین (TXR)، یک بیوفلاونوئید طبیعی می‌باشد که با خواص آنتی‌اکسیدانی و ضدالتهابی در کاهش آسیب‌های قلبی مؤثر است. این مطالعه با هدف ارزیابی اثرات محافظتی TXR در برابر فیبروز میوکارد ناشی از DOX، با تمرکز بر فیبروز بافتی و نشانگرهای فیبروز TGF-β و Smad3 انجام شد.
روش‌کار. تعداد ۲۴ رت نر ویستار به طور تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند: (۱) کنترل، (2) TXR، (3) DOX و (4) DOX+TXR. داروی TXR با دوز mg/kg 150 به مدت چهار هفته به صورت خوراکی قبل از تزریق DOX تجویز شد و 24 ساعت بعد از اتمام تیمار با تروگزروتین، داروی DOX با دوز mg/kg 20 به طور داخل صفاقی تزریق شد. یک هفته پس از تزریق DOX، سطح فعالیت آنزیم لاکتات دهیدروژناز (LDH) برای ارزیابی آسیب میوکارد اندازه‌گیری شد و فیبروز میوکارد به روش رنگ‌آمیزی تریکروم ماسون بررسی شد. بیان ژن‌های TGF-β و Smad3 با استفاده از Real-time PCR بررسی شد.
یافته‌ها. تجویز DOX به‌طور معنی‌داری فعالیت LDH و میزان فیبروز میوکارد را افزایش داد (P<0/01). پیش‌درمانی با TXR به‌طور معنی‌داری مقادیر LDH و فیبروز میوکارد را در گروه DOX+TXR نسبت به گروه DOX کاهش داد (P<0/05). همچنین،TXR سطح بیان افزایش یافته ژن‌های TGF-β (P<0/05) و mad3(P<0/01) به دنبال تجویز دوکسوروبیسین را به‌طور معنی‌داری کاهش داد که نشان‌دهنده کاهش سیگنال‌دهی فیبروزی است.
نتیجه‌گیری. ترکیب TXR پتانسیل قابل توجهی به عنوان درمان پیشگیرانه برای فیبروز میوکارد ناشی از DOX نشان می‌دهد. توانایی TXR در کاهش آسیب میوکارد و فیبروز و تنظیم کاهشی مولکول‌های کلیدی سیگنال‌دهی فیبروزی، رویکردی امیدوارکننده برای بهبود عوارض قلبی پس از درمان با DOX ارایه می‌دهد.
پیامدهای عملی. تروگزروتین می‌تواند به عنوان یک درمان پیشگیرانه مؤثر برای بهبود سلامت قلب در بیماران سرطانی تحت درمان شیمی‌درمانی با DOX عمل کند.