چکیده
زمینه. سرطان پستان به‌عنوان شایع‌ترین بدخیمی و اصلی‌ترین علت مرگومیر ناشی از بدخیمی‌ها در میان زنان در جهان شناخته شده است. درمان‌های رایج برای این بیماری شامل پرتودرمانی، جراحی و شیمی‌درمانی است. دوکسوروبیسین در حال حاضر به‌عنوان مؤثرترین داروی شیمی‌درمانی برای درمان سرطان پستان به کار گرفته می شود. با این‌حال، عوارض جانبی ناشی از این روش‌های درمانی، پژوهشگران را به سمت جستجوی روش‌های جایگزین مانند استفاده از ویروس‌های انکولیتیک یا درمان‌های ترکیبی سوق داده است. هدف از این مطالعه ارزیابی اثرات ضد توموری اکوویروس به همراه دوکسوروبیسین در مدل موشی سرطان پستان می باشد.
روش‌کار. بعد از القای مدل سرطان پستان، موشها به طور تصادفی به 4 گروه مساوی تقسیمبندی شدند و دو بار به فاصله یک هفته تحت درمان با دوکسوروبیسین با و بدون اکوویروس قرار گرفتند. سپس، حجم تومور، میزان بقا، میزان تولید سایتوکاینهای IFN-γ، IL-10، IL-4 و TGF-β، میزان تولید نیتریک اکساید و آزادسازی لاکتات دهیدروژناز توسط سلولهای طحالی اندازه‌گیری شد.
یافته‌ها. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که حجم تومور، سطح تولید سایتوکاینهای IL-4، IL-10 و TGF-β در موش های دریافت کننده دوکسوروبیسین به همراه اکوویروس (درمان ترکیبی) در مقایسه با گروه های دریافت کننده تک عاملی و کنترل کاهش معناداری را نشان داد. همچنین، میزان بقا، سطح تولید سایتوکاین IFN-γ، تولید نیتریک اکساید و لاکتات دهیدروژناز در گروه درمان ترکیبی افزایش معناداری نسبت به سایر گروههای درمانی و کنترل داشت.
نتیجه‌گیری. با توجه به نتایج مطالعه حاضر به نظر می‌رسد استفاده از اکوویروس به عنوان مکمل به همراه داروی شیمی درمانی دوکسوربیسین می‌تواند اثرگذاری آن را افزایش دهد و این امر نیازمند انجام مطالعات کارآزمایی بالینی میباشد.
پیامدهای عملی. نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که ترکیب اکوویروس با دوکسوربیسین می‌تواند به عنوان یک استراتژی درمانی جدید در درمان سرطان مورد استفاده قرار گیرد. بنابراین، پیشنهاد می‌شود که محققان و پزشکان به طراحی و اجرای کارآزمایی‌های بالینی بپردازند تا اثرات این ترکیب را در بیماران مبتلا به سرطان ارزیابی کنند. این کارآزمایی‌ها می‌توانند به شناسایی دوزهای بهینه، ارزیابی ایمنی و بررسی تأثیرات جانبی احتمالی کمک کنند و در نهایت به توسعه پروتکل‌های درمانی مؤثرتر برای بیماران منجر شوند.