چکیده
لوپوس اریتماتوز سیستمیک (SLE) یک بیماری خودایمنی مزمن چندسیستمی است که منجر به علایم بالینی متعدد می‌شود. لوپوس در زنان آفریقایی-آمریکایی‌تبار و زنان سایر اقلیت‌های قومی شایع‌تر است. تشخیص و درمان بیماری لوپوس و همچنین شناسایی درمان‌های جدید برای این بیماری به‌دلیل ناهمگونی ژنتیکی و فنوتیپی آن چالش‌برانگیز است. لوپوس اریتماتوز سیستمیک عصبی-روان(neuropsychiatric) شامل ترکیبی از علایم درگیری عصبی (سیستم عصبی مرکزی، محیطی و خودمختار) و نشانگان روان‌پزشکی در بیماران مبتلا به لوپوس اریتماتوز سیستمیک است که در آن علل دیگر رد شده‌اند. درگیری عصبی-روانی لوپوس اریتماتوز سیستمیک در مراحل پایانی بیماری شایع است (10-75٪). شروع حاد علایم عصبی-روانی به عنوان اولین تظاهرات (Neuropsychiatric systemic lupus erythematosus, NPSLE) بسیار نادر بوده و در صورت عدم درگیری ارگان‌های دیگر به سختی تشخیص داده می‌شود. در این مقاله بیماری را معرفی می‌کنیم که با اختلال محتوا‌ی هوشیاری به صورت عدم آگاهی به زمان و مکان و حالت گیجی حاد (acute confusional state) بستری شده و با تشخیص نهایی NPSLE تحت درمان با ۳ دوز پالس‌کورتون و ۱ دوز سیکلوفسفامید قرار گرفت و به‌دنبال پاسخ بالینی خوب و رفع نسبی علایم مرخص شد.
پیامدهای عملی. با توجه به نادر بودن و تنوع اشکال بالینی NPSLE با شروع فولمینانت علایم عصبی-روانی احتمال تشخیص دیرهنگام، عدم تشخیص صحیح و در نتیجه درمان غیرمؤثر وجود دارد. در نتیجه، شک بالینی بهموقع برای تشخیص زودهنگام و شروع درمان موثر بسیار حائز اهمیت است.