تأثیر دو شیوه تمرینی منتخب بر عوامل تنظیم‌کننده آنژیوژنیک و آنژیواستاتیک در گردش­خون مردان سالمند

چکیده

زمینه. هدف از این پژوهش تأثیر دو شیوه تمرینی منتخب بر عوامل تنظیم‌کننده آنژیوژنیک و آنژیواستاتیک در گردش­خون مردان سالمند می­باشد.

روش‌کار. پژوهش حاضر از نوع کاربردی و با دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل به شکل پیش‌آزمون و پس‌آزمون اجرا شد. 30 نفر در محدوده سنی 60 تا 65 به‌عنوان نمونه تحقیق در گروه‌های هوازی، ترکیبی و کنترل قرار گرفتند. پروتکل تمرین هوازی با شدت 60 تا 75 درصد حداکثر ضربان قلب ذخیره و تمرین ترکیبی شامل تمرین هوازی و قدرتی با شدت 60 تا 75 درصد (One-repetition maximum, 1RM) طی 8 هفته اجرا شد. 24 ساعت قبل از اولین جلسه و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، خون‌گیری صورت گرفت. متغیر‌های LRG-1 و TSP-1 با روش الایزا اندازه‌گیری و داده­ها توسط آزمون تحلیل کوواریانس (Ancova) و آزمون تعقیبی LSD و تغییرات درون‌گروهی توسط T زوجی در سطح معنی‌داری (P ≥ 0.05) بررسی گردید.

یافته‌ها. در متغیر LRG-1 (P ≥ 0.005) و TSP-1 (P ≥ 0.001) بعد از پروتکل، بین گروه‌های تحقیقی تفاوت معني­داري به نسبت گروه کنترل وجود داشت. متغیر LRG-1 بعد از تمرین ترکیبی افزایش و TSP-1 بعد از تمرین هوازی بیشترین کاهش معنادار را نشان داد و نتایج آزمون T زوجی حاکی از افرایش معنادار LRG-1 و کاهش TSP-1 پس‌آزمون نسبت به پیش‌آزمون در گروه تمرینات هوازی و ترکیبی می­شود.

نتیجه‌گیری. تمرینات ترکیبی و هوازی بر عوامل آنژیوژنیک و آنژیواستاتیک سالمندان اثرگذار است اما به دلیل تأثیر بیشتر تمرینات ترکیبی بر عوامل آنژیوژنیک، توصیه می‌شود سالمندان در برنامه‌های تمرینی علاوه بر تمرین هوازی از تمرینات قدرتی هم استفاده کنند.

پیامدهای عملی. تمرینات هوازی به نسبت تمرینات ترکیبی بیشترین تأثیرات را بر افزایش فاکتور آنژیوژنیک و کاهش آنژیواستاتیک در این گروه سنی داشته که ممکن است این امر منجر به بهبود کیفیت زندگی گردد.