اثرات کارواکرول بر فاکتورهای هورمونی و بیوشیمیایی خون مرتبط با دیابت در موش‌های صحرایی بالغ دیابتی شده با استرپتوزوسین

چکیده

زمینه.ديابت مليتوس با تغييرات بيوشيميايی، فيزيولوژيکی بدن در ارتباط است. در اين مطالعه اثرات کارواکرول بر فاکتورهای بیوشیمیایی خون مرتبط با دیابت در موش‌های صحرایی بالغ دیابتی شده با استرپتوزوسین بررسی شد.

روش‌کار. در این مطالعه 32 موش صحرایی نر نژاد ویستار در چهار گروه زیر وارد مطالعه شدند: الف) گروه کنترل ب) گروه کنترل دیابتی که نرمال سالین به عنوان حلال دریافت کرد ج) گروه موش‌های صحرایی دیابتی درمان‌شده با 75mg/kg کارواکرول و د) گروه موش‌های صحرایی سالم که 75mg/kg کارواکرول دریافت کردند. برای القای دیابت در گروه­های مورد آزمایش، تزریق داخل صفاقی تک دوز 50mg/kg استرپتوزوتوسین (STZ) (سیگما) حل شده در 5 میلی‌متر بافر سیترات (4/5=pH) انجام شد. سپس قندخون ناشتا، سطح سرمی انسولین، سطح سرمی پروفایل چربی و هورمون‌های تستوسترون LH و FSH اندازه­گیری شد.

یافته‌ها. میزان قند خون ناشتا و سطح سرمی TG و کلسترول در گروه دیابتی کنترل در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی‌داری افزایش یافت (0/05>P). همچنين میزان قند خون ناشتا و سطح سرمی FSH, LH, TG و کلسترول در گروه­هاي درمان شده با کارواکرول كاهش معني­داري در مقايسه با گروه کنترل دیابتی نشان داد (0/05>P). در همه گروه‌های دیابتی در مقایسه با گروه کنترل، میزان HDL، تستوسترون و انسولین سرم به طور معنی‌داری کاهش یافت (0/05>P). همچنین در گروه‌های درمان شده با کارواکرول نسبت به گروه کنترل دیابتی میزان HDL، انسولین و تستوسترون سرم افزایش یافت. وزن موش‌های صحرایی در گروه کنترل دیابتی نیز کاهش معناداری داشت، ولی در گروه‌های درمانی با کارواکرول وزن موش‌ها نسبت به کنترل دیابتی افزایش پیدا کرده‌بود (0/05>P).

نتیجه‌گیری. کارواکرول می‌تواند بر قندخون ناشتا، سطح سرمی انسولین، سطح سرمی پروفایل چربی و هورمونی موثر باشد و باعث پيشگيری از آسیب‌های بیوشیمیایی ناشی از دیابت در موش‌های دیابتی شده با استرپتوزوسین شود.

پیامدهای عملی. بررسی سطح پروفایل لیپیدی و هورمونی در موش‌های دیابتی تحت درمان با کارواکرول.