چکیده
زمینه. پیشبینی شدت عفونت کووید-19 در بیماران مبتلا به لوسمی میتواند نقش ارزشمندی در مدیریت بهینه این بیماران ایفا کند. بر این اساس، مطالعه حاضر با هدف شناسایی نشانگرهای زیستی پیشبینیکننده پیامدهای بالینی در بیماران لوسمی مبتلا به کووید-19 انجام شد.
روشکار. در این مطالعه مقطعی، دادههای مربوط به 173 بیمار مبتلا به لوسمی و کووید-19 که طی بازه زمانی اسفند 1398 تا شهریور 1401 در بیمارستان طالقانی تهران بستری بودند، مورد بررسی قرار گرفت.
یافتهها. ميانگين سني بيماران 16/8±52/1 سال و در محدوده سنی 14 تا 87 سال بود. بیشترین نوع لوسمی در میان بیماران لوسمی میلوئیدی حاد (1/35%) بود و بیماری مزمن کلیوی (CKD) با 1/19 درصد شایعترین بیماری زمینه ای محسوب می شد. میانگین مدت بستری بیمارن 8/16 روز بود و 8/46 درصد از بیماران در طول بستری فوت کردند. در میان بیمارانی که در بخش مراقبت های ویژه (ICU) بستری شده بودند، میانگین سطح AST ( 157/3±82 ، P<0/018)، سن (15/6±57/8 ، P<0/002) و شیوع فشار خون بالا (24/1% ،P<0/044) به طور معنی داری بیشتر از بیماران غیر بستری در ICU بود. میانگین سن (P<0/001) و سطوح BUN (P<0/001)، Cr (P=0/003)، LDH (P=0/007)، CRP (P=0/001) در بیماران فوت شده بهطور معنیداری بالاتر از افراد زندهمانده بود (P<0/05). همچنین، وجود همزمان بیماری های CKD (P=0/004) و نارسایی قلبی احتقانی (P<0/001) در بیماران فوت شده بیشتر مشاهده شد. نتایج منحنیهای بقای Kaplan-Meier و مدلهای رگرسیون چندمتغیره کاکس نشان داد که سطوح بالاتر HDL (HR: 1/81, %95 CL: 1/1-0/3, P=0/022)، BUN (HR: 3/04, %95 CL: 1/91-4/83, P<0/001) و سن (HR: 2/13, %95 CL: 1.36-3/31, P<0/001) با بقای پایین تر بیماران مرتبط بودند.
نتیجهگیری. یافته های این مطالعه نشان داد که سن بالا و وجود برخی بیماری های زمینه ای، احتمال بستری در بخش ICU و مرگ ومیر را در بیماران مبتلا به لوسمی و کووید-19 افزایش می دهد.
پیامدهای عملی. نتایج این پژوهش می تواند در شناسایی عوامل خطر و بهبود مراقبت از بیماران مبتلا به لوسمی که همزمان به کووید-۱۹ نیز دچار هستند، مفید واقع شود.