چکیده
زمینه. ترمیم تاندون فلکسور در آسیب‌های تاندون‌های عمقی و سطحی به‌ویژه در زون II دارای اهمیت ویژه‌ای است، چرا که آن را از سایر نواحی متمایز می‌کند. ما تأثير آتورواستاتین، یک داروی ارزان و در دسترس و غیرسیتوتوکسیک را بر روی پدیده چسبندگی ناشی از ترمیم بافت مطالعه کردیم.
روش کار. در این پژوهش، 52 بیمار وارد مطالعه و به‌طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. در گروه اول آتورواستاتین 20 میلی‌گرم روزانه به مدت سه هفته تجویز شد. در گروه کنترل به مدت سه هفته از دارونما استفاده شد. پس از 3 ماه، دامنه حرکت، شکاف اکستنشن، تأخیر اکستنشن و شکاف خمشی برای هر انگشت اندازه‌گیری و مقایسه شد.
یافته‌ها. همانطور که نتایج نشان می‌دهد، استفاده از آتورواستاتین در بیماران منجر به افزایش دامنه حرکتی مفاصل DIP می‌شود. همچنین اکستنشن، شکاف خمشی و تأخیر اکستنشن در هر دو گروه یکسان است. میزان بهبود دامنه حرکتی در افراد سیگاری به‌طور قابل توجهی کمتر بود.
نتیجه‌گیری. به نظر می‌رسد استفاده از آتورواستاتین در بیماران در افزایش دامنه حرکتی DIP و بهبود این چسبندگی مؤثر باشد. علاوه بر این، اثرات منفی دود بر میزان بهبودی که در مطالعات محدودی در این زمینه انجام شده است را نباید نادیده گرفت.
پیامدهای‌عملی. در جراحی برای ترمیم تاندون فلکسور، استفاده از آتورواستاتین به بهبود توانایی حرکت مفصل DIP کمک کرده است. همچنین از بیماران درخواست شده است تا به‌طور موقت سیگار را جهت حصول بهبودی سریع‌تر ترک کنند.