چکیده
زمینه. ورزش مقاومتی روشی است که برای افزایش قدرت و استقامت عضلانی طراحی شده است و می‌تواند منجر به تغییرات فیزیولوژیکی مفید در سایر بافت‌ها شود. هدف از این مطالعه بررسی اثرات آسیب‌شناختی و ساختاری ورزش مقاومتی کوتاهمدت و بلند‌مدت بر روی بافت‌های مختلف موش‌های صحرایی نر شامل عضله مخطط قلبی، چهارسر ران، کبد، کلیه و بافت ریه بوده است.
روش کار. در این مطالعه 40 موش صحرایی نر نژاد ویستار به‌طور تصادفی به چهار گروه کنترل یک ماهه، کنترل چهار‌ماهه، ورزش یک‌ماهه و ورزش چهار‌ماهه تقسیم شدند. پس از دوره ورزش، حیوانات بیهوش شده و برای جداسازی بافت‌های مختلف کالبدشکافی شدند. سپس نمونه‌ها در محلول فرمالین قرار گرفته و برای تجزیه و تحلیل آماده شدند.
یافته‌ها. یافته‌های این مطالعه نشان داد که در پاسخ به ورزش، بافت کبد تغییرات هیستوپاتولوژیک قابل توجهی نشان نمی‌دهد. اما در بافت قلب پرخونی خفیف و افزایش اندازه سلولهای عضلانی در گروه‌های ورزش نسبت به گروه کنترل مشاهده شد. در عضله چهارسر ران، هیپرتروفی در گروه ورزش یک‌ماهه به میزان کمتر و در گروه ورزش چهار‌ماهه به میزان بیشتری مشاهده شد. تفاوت معنی‌داری در قطر سلولهای عضلانی عضله چهارسر ران بین گروه تمرین یک‌ماهه و چهار‌ماهه وجود داشت که نشان‌دهنده اثرات مفید ورزش طولانی مدت است. علاوه بر این، افزایش اندازه بافت پوششی لوله‌های ادراری در هر دو گروه ورزش مشاهده شد که نشان‌دهنده افزایش عملکرد کلیه در اثر ورزش است.
نتیجه‌گیری. نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که ورزش مقاومتی، به‌ویژه در صورت انجام طولانی‌‌‌مدت، می‌تواند منجر به تغییرات فیزیولوژیکی مفید در بافت‌های مختلف شود. این مطالعه می‌تواند به درک بهتر از فواید ورزش کمک کند.
پیامدهای‌عملی. تمرینات مقاومتی از طریق پرخونی، هیپرتروفی سلولهای عضلانی، هیپرتروفی بافت پوششی لوله‌های ادراری باعث بهبود کارایی قلب، کلیه و عضلات در تمرینات ورزشی به‌ویژه درازمدت می‌شوند.