چکیده
زمینه. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرین هوازی– مقاومتی بر جمعیت سلول‌های پرتوان قلبی، ضخامت و قطر دیواره بطنی از طریق مسیر C-Kit در موش‌های صحرایی نر در طی مراحل رشد بود.
روش کار. تعداد 30 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار در سه رده سنی کودک (2 هفته‌ای، 10=n)، جوان (8 هفته‌ای، 10=n) و سالمند (96 هفته‌ای، 10=n)، به‌طور تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. برنامه تمرین مقاومتی (نردبان مقاومتی، 3 روز در هفته) و هوازی (دویدن روی نوارگردان، 3 روز در هفته)، به مدت 6 هفته اجرا شد. تصاویر بافت‌شناسی و رنگ‌آمیزی هماتوکسیلین-ائوزین بافت قلب و بیان ژن C-Kit به روش Real Time-PCR مورد بررسی قرار گرفتند. از روش آماری آنالیز واریانس یک‌طرفه (0/05≥P) و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی‌داری کمتر از 0/01 استفاده شد.
یافته‌ها. در مقایسه با گروه کنترل، گروه کودک مورد مداخله مقادیر بالاتری در شاخص وزن قلب به وزن بدن و گروه‌های کودک و جوان مورد مداخله مقادیر بالاتری در اندازه ضخامت بطن چپ داشتند (0/01≥P). کاهش قطر داخلی بطن چپ در گروه جوان مورد مداخله نسبت به گروه کنترل نیز معنی‌دار بود (0/01≥P). همچنین، در گروه‌های جوان و سالمند تمرین کرده، بیان ژن C-Kit افزایش معنی‌داری داشت (0/01≥P).
نتیجه‌گیری. انجام تمرینات هوازی– مقاومتی می‌تواند محرک مؤثری برای افزایش تعداد سلول‌های بنیادی قلبی و ایجاد سازگاری‌های ساختاری قلب از جمله افزایش ضخامت و قطر دیواره بطن در گروه‌های کودک و جوان باشد.
پیامدهای‌عملی. شرکت در برنامه‌های تمرینی هوازی– مقاومتی منجر به بهبود ساختار قلبی و افزایش سلول‌های بنیادی قلبی می‌شود.