ارزیابی اثرات تزریق دائمی زیر جلدی در برابر چندین تزریق روزانه انسولین بر سطح هموگلوبین گلیکوزیله در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2: مطالعه مروری نظام‌مند و متاآنالیز بر پایه مطالعات کارآزمایی بالینی

چکیده

زمینه. ديابت یک بیماری متابولیک و يكی از شایع‌ترین بیماری‌های مزمن و بيماری متابولیکی است. هدف ما در این مطالعه مروری نظام‌مند و متاآنالیز، مقایسه تأثیر چندین تزریق روزانه انسولین در برابر تزریق دائمی زیر جلدی انسولین بر سطح هموگلوبین گلیکوزیله در بیماران دیابتی مبتلا به دیابت نوع 2 می باشد.

روش‌کار. مطالعاتی که باهدف مقایسه تأثیر چندین تزریق روزانه انسولین در برابر تزریق دائمی زیر جلدی انسولین بر سطح هموگلوبین گلیکوزیله تا انتهای سال ۲۰۲۲ در پایگاه‌ها اطلاعاتی بین‌المللی منتشرشده بودند، جستجو و بازیابی شدند. از آزمون‌های کای-اسکوئر و² I به ترتیب برای تعیین وجود و اندازه هتروژنیستی استفاده شد.

یافته‌ها. در این مطالعه مروری نظام‌مند و متاآنالیز، 9 مطالعه کار آزمایی بالینی تصادفی سازی شده وارد شد. نتایج تحلیل نشان داد که در مقایسه با گروه چندین تزریق روزانه انسولین، هموگلوبین گلیکوزیله در افراد گروه تزریق دائمی زیر جلدی انسولین به‌طور معنی‌داری کاهش‌یافته است، به‌گونه‌ای که تفاوت میانگین استاندارد برابر با (CI: -0/46_ -0/06 ،P=0/025 95%) 0/26- می باشد. باتوجه ‌به نتایج آزمون ایگر (0/333=P) و بگ (0/677=P) ؛ در این مطالعه تورش انتشار مشاهده نشد.

نتیجه‌گیری. بر اساس شواهد موجود تزریق دائمی زیر جلدی انسولین می‌تواند به‌طور معنی‌داری در کاهش و کنترل سطح هموگلوبین گلیکوزیله موفق باشد، زیرا بیماران گروه درمانی تزریق دائمی زیر جلدی انسولین سطوح هموگلوبین گلیکوزیله پایین‌تری داشتند.

پیامدهای عملی. در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو، درمان با انسولین با روش تزریق دائمی زیر جلدی بهتر از روش چندین تزریق روزانه می‌تواند سطح هموگلوبین گلیکوزیله را کنترل نماید.