چکیده
زمینه. هدف از این مطالعه، بررسی تغییرات نسبی در سطح بیان نمونههای میکرورنا-378 و میکرورنا-103 و میکرورنا-497 در تومور ملانوما است.
روش کار. 40 نمونه از تومور و 40 نمونه از بافت حاشیه‌ای سالم اطراف تومور به‌عنوان نمونه کنترل در این مطالعه جمع‌آوری شد. پس از جمع‌آوری نمونه‌ها، RNAها استخراج و بیان ژن‌های مورد نظر با استفاده از روش Real-time PCR مورد ارزیابی قرار گرفت. تفاوت در سطح بیان این سه گروه با آزمون‌های آماری مناسب ارزیابی شد و 0/05>P به‌عنوان سطح معنی‌داری در نظر گرفته شد.
یافته‌ها. سطح بیان هر سه ژن در نمونههای تومور با نمونههای حاشیه سالم تفاوت معنی‌داری داشت. همچنین، ژن‌ها به‌طور قابل توجهی با ویژگی‌های بالینی بیماران مانند متاستاز و درگیری غدد لنفاوی مرتبط بودند.
نتیجه‌گیری. یافته‌های ما نشان داد که میکرو RNAهای مورد بررسی می‌توانند به‌عنوان بیومارکر پاتولوژیک در ملانوما مورد استفاده قرار گیرند. با این حال، انجام تحقیقات بیشتر در جوامع مختلف با حجم نمونه بزرگتر لازم است.
پیامدهای‌عملی. بیومارکرهای مورد بررسی در تشخیص زود هنگام ملانوما مؤثر هستند و در نتیجه با تشخیص زود هنگام باعث بقای بهتر در بیماران می‌شوند.