چکیده
زمینه. تحرک اسپرم یکی از فاکتورهای اساسی برای نفوذ اسپرم به داخل تخمک و وقوع لقاح می‌باشد. آستنوزواسپرمی که به تحرک کمتر از 42 درصد اسپرم‌ها معروف است، یکی از شایع‌ترین علل ناباروری در مردان است. هدف از این مطالعه کوهورت گذشته‌نگر، بررسی آسیب DNA اسپرم با دو روش TUNEL و SCSA و ارتباط آن با پارامترهای اسپرمی، سن و شاخص‌توده‌بدنی (BMI) در افراد آستنوزواسپرمی شدید و نرموزواسپرمی می‌باشد.
روش کار. پارامترهای مطالعه بین 111 فرد مبتلا به آستنوزواسپرمی شدید و 113 فرد نرموزواسپرمی مورد بررسی قرار‌گرفت. برای ارزیابی پارامترهای اسپرمی از دستورالعمل سازمان بهداشت جهانی 2010 و برای ارزیابی آسیب DNA اسپرم از روش‌های TUNEL و SCSA استفاده شد. آنالیز آماری با استفاده از آزمون t دو نمونه مستقل انجام و از ضریب همبستگی پیرسون برای بررسی ارتباط بین میزان آسیب DNA اسپرم با پارامترهای اسپرمی، سن و BMI افراد استفاده شد. تفاوت میانگین‌ها در سطح 0/05>P معنادار در نظر گرفته شد.
یافته‌ها. میانگین حجم مایع منی، غلظت و تعداد کل اسپرم، درصد حرکت کلی و حرکت پیش‌رونده اسپرم به‌طور معنی‌داری در افراد آستنوزواسپرمی شدید در مقایسه با افراد نرموزواسپرمی کمتر بود (0/001>P)، علاوه بر این، میانگین درصد آسیب DNA اسپرم در افراد آستنوزواسپرمی شدید به‌طور معنی‌داری در مقایسه با افراد نرموزواسپرمی بیشتر بود (0/001>P). بین میزان آسیب DNA اسپرم و سن مردان آستنوزواسپرمیک شدید نیز یک رابطه مثبت و معنی‌دار بدست آمد.
نتیجه‌گیری. تحرک اسپرم، آسیب DNA اسپرم و سن پدر در لقاح موفق، تکوین و سلامت جنین نقش مهمی دارند. بنابراین، ارزیابی آسیب DNA اسپرم در بررسی باروری مردان و انتخاب رویکرد درمانی مناسب برای مردان مبتلا به آستنوزواسپرمی شدید توصیه می‌شود.
پیامدهای‌عملی. با توجه به اینکه ژنوم اسپرم 50 درصد ماده ژنتیکی نسل آینده را تشکیل می‌دهد، بنابراین ارزیابی سلامت DNA اسپرم جهت تشخیص رویکرد درمانی مناسب در مردان نابارور، می‌تواند در موفقیت تکنیک‌های کمک باروری و حفظ سلامت نسل آینده مؤثر باشد.