چکیده
زمینه. هدف این مطالعه تعیین اثر فعالیت بدنی به همراه مصرف عصاره‌ی هیدروالکلی گرده نخل بر بیان mir-21 و mir-132 در سمیت القا شده کادمیوم در بافت کلیه موش‌های صحرایی نر است.
روش کار. در این مطالعه 48 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار بالغ و سالم با دامنه وزنی 30±250 گرم و سن 12 هفته به‌صورت تصادفی ساده در 6 گروه: 1) گروه کنترل، 2) گروه ورزش، 3) گروه کادمیوم، 4) گروه کادمیوم+ورزش، 5) گروه کادمیوم+ نخل200+ورزش و 6) گروه کادمیوم+ ورزش+ نخل 400 قرار گرفتند. موش‌ها روزانه 3 میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن بدن کلرید کادمیوم به‌صورت گاواژ دریافت نمودند و عصاره گرده نخل با دوزهای 200 و 400 میلی‌گرم وزن بدن به‌صورت درون صفاقی به آنها تزریق گردید. تمرین هوازی شامل دویدن موش‌ها بر روی تردمیل با سرعت 27 متر در دقیقه با مدت زمان 16 دقیقه آغاز و روزی یک دقیقه به تمرین اضافه شد.
یافته‌ها. نتایج نشان داد در بیان miR-21 بین گروه‌ها تفاوت معنی‌داری وجود دارد (0/001=P). کادمیوم باعث کاهش و تمرین هوازی و دریافت عصاره گرده نخل منجر به افزایش معنی‌دار بیان ژن miR-21 شده است (0/005=P). همچنین در بیان miR-132 بین گروه‌ها تفاوت معنی‌داری وجود دارد (0/04=P). کادمیوم نسبت به گروه کنترل باعث کاهش در این متغیر شده است اما ورزش به همراه تجویز گرده نخل از نظر آماری معنادار نبوده است (0/98=P).
نتیجه‌گیری. مطالعه ما نشان داد که انجام تمرینات ورزشی منظم با شدت متوسط به همراه گرده نخل در موش‌های تیمار شده توسط کادمیوم موجب تنظیم microRNAهای مرتبط با سمیت کلیه می‌شود.
پیامدهای‌عملی. مکمل گیاهی مورد استفاده در این پژوهش و همچنین فعالیت بدنی می‌تواند اثرات مخرب مواجهه با کادمیوم از جمله جوامع صنعتی و کارگران صنایع شیمیایی را تا حدودی کنترل کند.