چکیده
زمینه. بیماری کرونا به‌عنوان یک همه‌گيری جهانی می‌تواند باعث اختلالات گسترده و جبران‌ناپذير در حوزه سلامت فردی و اجتماعی شود و یکی از گروه‌های سنی که کمتر به آنها توجه می‌شود اما بیشتر در معرض خطرند، سالمندان هستند. این همه‌گیری، افراد سالمند را از جنبه‌های مختلف مانند ترس از ابتلا به ویروس و ترس از مرگ تحت تأثیر قرار می‌دهد. مطالعه حاضر با هدف تعیین رابطه احساس تنهایی، منبع کنترل و عدم تحمل ابهام با اضطراب مرگ سالمندان در دوران بیماری کووید-19 انجام شد.
روش کار. در این مطالعه مقطعی تحلیلی، 309 نفر از سالمندان شهرستان اسلام‌آباد غرب در سال 1401 بررسی شدند. آزمودنی‌ها به روش تصادفی خوشه‌ای انتخاب و اطلاعات با استفاده از پرسش‌نامه‌ها شامل متغیرهای جمعیت شناختی، احساس تنهایی، منبع کنترل، عدم تحمل ابهام و اضطراب مرگ جمع‌آوری شد. داده ها پس از جمع‌آوری با استفاده از رگرسیون لوجستیک تجزیه و تحلیل آماری شدند.
یافته‌ها. بر اساس نتایج حاصل از تحلیل‌ها، میانگین سنی شرکت‌کنندگان 28/6±69/70 سال بود. شیوع اضطراب مرگ 20/71 درصد بود. بین احساس تنهایی، عدم تحمل ابهام و جنسیت با اضطراب مرگ ارتباط آماری معنی‌داری وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد احساس تنهایی، منبع کنترل بیرونی، عدم تحمل ابهام بالا و جنس به‌طور معنی‌داری اضطراب مرگ در سالمندان را پیش‌بینی می کنند.
نتیجه‌گیری. با توجه به یافته‌ها، بیش از نیمی از سالمندان اضطراب مرگ دارند. احساس تنهایی، منبع کنترل و عدم تحمل ابهام نقش مهمی در اضطراب مرگ سالمندان دارند. بنابراین، با طراحی مداخلات روان‌شناختی بر اساس احساس تنهایی، منبع کنترل از بیرونی به درونی، عدم تحمل ابهام از بالا به پایین، سلامت اضطراب مرگ را می‌توان بهبود بخشید.
پیامدهای‌عملی. به دلیل این که اضطراب مرگ سازه‌ای چند بعدی است و بر بسیاری از جنبه‌های زندگی سالمندان تأثیر گذاشته و از شایع‌ترین موضوعات سلامت روان سالمندان است بنابراین بررسی عوامل مؤثر بر ایجاد آن اهمیت دارد تا بتوان با شناخت عوامل و پیامدهای خطر آن گامی مؤثر جهت ارتقای سلامت روان سالمندان برداشت.