اثر تمرین‌ قدرتی طولانی مدت بر سطوح سرمی بتاتروفین و آیریزین مردان مسن مبتلا به دیابتی نوع دو

چکیده

زمینه. هورمون­ های آیریزین و بتاتروفین به­ وضوح در مقاومت به انسولین دخیل هستند. با توجه به ضعف عضلانی افراد مسن دیابتی، این مطالعه با هدف بررسی تاثیر 21 هفته تمرین قدرتی بر سطوح سرمی بتاتروفین و آیریزین در مردان مسن دیابتی نوع دو طراحی شده است.

روش‌کار. این مطالعه­ی نیمه­ تجربی، ­روی مردان دیابتی نوع دو با میانگین سنی 2.90±70.85 سال انجام شد. پروتکل تمرین قدرتی دو بار در هفته به مدت 21 هفته انجام شد. تمرین‌ها شامل سه مرحله 1-استقامت عضله، 2- هیپرتروفی عضلات و 3- حداکثر تمرین‌های قدرتی بود. سطح قندخون ناشتا و سطوح سرمی انسولین، بتاتروفین وآیریزین در دو مرحله قبل و بعد از تمرین‌ها سنجش شد.

یافته‌ها. سطوح سرمی انسولین، آیریزین و بتاتروفین سرم در گروه کنترل دیابت به نسبت گروه سالم پایین­تر بود (0/05>P) و 21 هفته تمرین قدرتی سبب افزایش سطوح سرمی انسولین، آیریزین و بتاتروفین و کاهش وزن بدن و سطح قند خون ناشتا در مردان مسن دیابتی در مقایسه با گروه کنترل دیابت شد (0/05>P).

نتیجه‌گیری. تمرین قدرتی سبب بهبود اختلالات متابولیکی در افراد دیابتی شده و افزایش ترشح آیریزین و بتاتروفین به­دنبال تمرین نشان می ­دهد که تمرین می­تواند یک مکانیسم محافظتی در دیابت داشته باشد.

پیامدهای عملی. حرکات ایستگاهی با اجرای فعالیت قدرتی، از طریق رشد عضلات اسکلتی افراد دیابتی باعث بهبود حساسیت انسولین و برداشت گلوکز بیشتر در بدن آنها می‌شود. همچنین این تمرین‌ها با افزایش سطوح آیریزین و بتاتروفین می­توانند یک مکانیسم محافظتی برای جلوگیری یا تاخیر عوارض دیابت نوع دو باشد.