چکیده
زمینه. مادران دارای ﻧــﻮزاد ﻧــﺎرس ﺗــﻨﺶ و اضطراب ﺑﻴﺸﺘﺮی را ﻧﺴﺒﺖ ﺑـﻪ واﻟـﺪﻳﻦ دارای ﻧـﻮزاد رﺳـﻴﺪه ﺗﺠﺮﺑـﻪ می‌کنند و بیشتر در معرض افسردگی بعد از زایمان قرار می‌گیرند. این تنش و اضطراب در شروع و ادامه فرآیند شیردهی نیز موجب بروز اختلالاتی میشود. از آن‌جایی که مداخلات روانشناختی می‌تواند مشکلات افراد را کاهش دهد، بنابراین این مطالعه با هدف بررسی تاثیر مشاوره مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر سلامت روان و خودکارآمدی شیردهی مادران دارای نوزاد نارس انجام شد.
روش‌کار. این کارآزمایی بالینی تصادفی شده روی 90 مادر دارای نوزاد نارس بستری در بخش نوزادان و بخش مراقبتهای ویژه نوزادان (NICU) دو بیمارستان وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تبریز در سال 1400 انجام شد. مشارکت کنندگان با استفاده از روش بلوک بندی تصادفی طبقهبندی شده به دو گروه مداخله و کنترل تخصیص یافتند. گروه مداخله، مشاوره گروهی مربوط به پذیرش و تعهد درمانی در طی 8 جلسه 60 دقیقه‌ای و گروه کنترل مراقبتهای معمول را دریافت کردند. پرسشنامه استرس، اضطراب و افسردگیDASS-21 و پرسشنامه خودکارآمدی شیردهی قبل و بلافاصله بعد از اتمام مداخله توسط شرکت کنندگان تکمیل شد. از آزمون آنکوا با تعدیل متغیرهای مخدوشگر برای مقایسه پیامدها بین دو گروه استفاده شد.
یافته‌ها. میانگین نمره کلی خودکارآمدی شیردهی در گروه مشاوره به طور معنی‌داری بیشتر از گروه کنترل بود (تفاوت میانگین: 7/5، فاصله اطمینان 95 درصد: 6/4 تا 8/6، P<0.001). همچنین میانگین نمره تمام زیر دامنههای سلامت روان (استرس، اضطراب و افسردگی) در گروه مشاوره به طور معنی‌داری کمتر از گروه کنترل بود (P<0.001).
نتیجه‌گیری. بهره گیری از مشاوره مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) می‌تواند موجب ارتقا سلامت روان و خودکارآمدی شیردهی مادران دارای نوزاد نارس شود. انجام این نوع مشاوره برای مادران دارای نوزاد نارس در دوران بعد از زایمان یا پوست پارتوم (Post Partum) باید مورد توجه قرار گیرد.
پیامدهای عملی. تولد زودرس، یک واقعه اضطراب آور برای والدین بوده و می‌تواند باعث تجربه عواطف منفی مادر شود. نتایج مطالعه حاضر نشان می‌دهد که از مشاوره مبتنی بر پذیرش و تعهد، می‌توان برای بهبود سلامت روان و خودکارآمدی شیردهی مادران نوزادان نارس بهره برد.