تاثیر وزن کفش ورزشی بر فعالیت‌های عضلانی اندام تحتانی در ورزشکاران با بازسازی رباط صلیبی قدامی در حین راه رفتن

چکیده

زمینه. وزن‌های مختلف کفش بر مکانیک راه رفتن تاثیر می‌گذارد. بنابراین، هدف از این مطالعه تعیین تاثیر وزن کفش ورزشی بر فعالیت‌های عضلانی اندام تحتانی در ورزشکاران با سابقه بازسازی رباط صلیبی قدامی در حین راه رفتن بود. فرض بر این بود که کاهش وزن کفش منجر به کاهش فرکانس عضلات منتخب در طول راه رفتن می­شود.

روش‌کار. بيست مرد سالم و ورزشکار با سابقه بازسازی و بازتوانی پارگی رباط صلیبی قدامی داوطلب شرکت در این مطالعه شده و رضایت آگاهانه کتبی خود را برای شرکت در این مطالعه اعلام کردند. شرکت کنندگان مرد و از نظر بدنی فعال بودند. هر شرکت کننده سه بار تکلیف راه رفتن را در هر یک از شرایط سبک (جرم هر کفش 18 ± 150 گرم)، متوسط (18 ± 300 گرم) و سنگین (18 ± 450 گرم) به ترتیب و به صورت تصادفی انجام دادند و فعالیت الکترومایوگرافی عضلات منتخب آنان در طی راه رفتن ثبت شد.

یافته‌ها. نتایج فعالیت الکترومایوگرافی عضلات منتخب نشان داد که افزایش وزن کفش به طور مستقیم با افزایش فعالیت الکترومایوگرافی عضلات اندام تحتانی ارتباط دارد، اما تنها در مرحله نوسان، فعالیت الکتریکی عضله ساقی قدامی کاهش یافته بود.

نتیجه‌گیری. وزن‌های مختلف کفش فعالیت الکترومایوگرافی عضلات اندام تحتانی و سرعت راه رفتن را تحت تاثیر قرار می­دهد. بنابراین کفش­های سبک‌تر برای بیماران مبتلا به پارگی رباط صلیبی قدامی توصیه می­شود.

پیامدهای عملی. نتایج این مطالعه نشان می­دهد که کفش­های سبک برای بیماران مبتلا به پارگی رباط صلیبی قدامی مفید هستند و استفاده از کفش­های سبک وزن برای افراد با آسیب پارگی رباط صلیبی قدامی توصیه می­شود.