چکیده
زمینه. کاهش اضطراب مادر در دوران بارداری نقش مهمی در سلامت روحی و جسمی مادر و جنین دارد و اهمیت آن در بارداری‌های پرخطر دوچندان می‌شود. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر حمایت خانواده بر کاهش علائم افسردگی و اضطراب در زنان بستری با حاملگی های پرخطر در سه ماهه سوم بارداری بود.
روش‌کار. این کارآزمایی بالینی تصادفی کنترل‌شده بر روی 70 زن باردار پرخطر در سه ماهه سوم بارداری انجام شد. نمونه ها به طور تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. گروه مداخله به مدت 3 هفته و 5 روز در هفته با همسر یا یکی از اعضای خانواده خود به مدت نیم ساعت در روز در حیاط بیمارستان پیاده روی کردند. گروه کنترل مراقبتهای معمول را دریافت کردند. شرکت کنندگان پرسشنامه اضطراب Spielberger و افسردگی Back را یک بار قبل از شروع مداخله و هفته ای یک بار در طول مداخله تکمیل کردند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 21 و با استفاده از آزمون های ANCOVA، t مستقل و Mann-WhitneyU انجام شد.
یافته‌ها. نتایج نشان داد که آزمودنی ها از نظر میانگین نمره کلی اضطراب قبل از مداخله همگن بودند و بین گروه مداخله 2/43 (93/2±) و گروه کنترل 63/42 (3/3±) تفاوت معناداری وجود نداشت (P=0/53). آزمون های آماری نشان داد که سه هفته پس از مداخله، میانگین نمره اضطراب در گروه مورد کاهش معنی داری داشت و تفاوت معنی داری در میانگین نمره اضطراب زنان در گروه مداخله 3/41 (07/3±) و شاهد 12/42 (6/3±) وجود داشت (P=0/032) از طرفی سطح اضطراب وضعیتی در گروه مورد کاهش یافته است (P=0/03). نتایج نشان داد که نمره افسردگی پس از مداخله در گروه مورد به طور معنی داری کاهش یافت (P=0/001).
نتیجه‌گیری. سطح اضطراب و نمره افسردگی بعد از مداخله کاهش یافت.
پیامدهای عملی. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که ارتباط مداوم با همسر یا بستگان در دوران بستری در بارداری می‌تواند آرامش روانی زنان را افزایش دهد و حمایت اجتماعی در طول بستری می‌تواند اضطراب و افسردگی مادر باردار را کاهش دهد. بنابراین استفاده از چنین روش هایی برای مادر باردار مفید خواهد بود.