چکیده
زمینه. تولد نوزاد نارس علاوه بر ایجاد مشکلات بهداشتی و سلامتی در نوزادان، باعث افزایش استرس مادر و کاهش دلبستگی بین مادر و نوزاد می‌شود. بنابراین، مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر اجرای تجسم هدایت شده بر استرس و دلبستگی مادران نوزادان نارس در بخش مراقبت ویژه نوزادان انجام شد.
روش‌کار. این مطالعه نیمه تجربی روی 70 مادر دارای نوزاد نارس بستری در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان انجام شد. مادران به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه مداخله و شاهد (هر گروه 35 نفر) وارد شدند. برای مادران گروه مداخله از روز اول تا پنجم تولد، آموزش از طریق ارسال فایل‌های تجسم هدایت شده انجام شد. در روز پذیرش و ترخیص پرسشنامه استرس والدی و پرسشنامه دلبستگی بعد از تولد، توسط مادر تکمیل شد. جهت تجزیه و تحلیل دادهها از نرمافزار SPSS نسخه 20 استفاده شد.
یافته‌ها. یافته‌های حاصل از این مطالعه حاکی از آن بود که میانگین کل نمره دلبستگی مادران در روز پنجم مداخله، در گروه مداخله به‌طور معنی‌داری بالاتر بود (0/001>P). همچنین میانگین کل نمره وضعیت دلبستگی مادران روز ترخیص، در گروه مداخله به طور معنی‌داری بالاتر بود (0/001>P). میانگین نمره استرس مادران در روز پنجم مداخله و همچنین در روز ترخیص در گروه مداخله به‌طور معنی‌داری پایین‌تر بود (0/001>P).
نتیجه‌گیری. نتایج مطالعه نشان داد که اجرای برنامه تجسم هدایت شده باعث کاهش استرس در مادران دارای نوزاد نارس بستری در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان شده و افزایش میزان دلبستگی در این مادران را در پی دارد.
پیامدهای عملی. مادران مراقبان اصلی نوزادان هستند، بنابراین ارتقای سلامت مادران بر نوزادان تاثیر دارد. این مطالعه علاوه بر کاهش تنش مادران نوزادان نارس می‌تواند به بهبود کیفیت مراقبت از نوزاد و همچنین به افزایش دلبستگی و پذیرش نقش والدی کمک کند. مطالعه حاضر روشی کاملا مقرون به صرفه جهت کاهش هزینه‌های بستری طولانی مدت و ارتقای کیفیت پرستاری ارایه می‌کند.