چکیده
زمینه. ERCP اقدام استاندارد تشخیصی و بالقوه درمانی در بیماری های صفراوی – پانکراسی است که این بیماریها توزیع فراوانی متفاوتی در مناطق مختلف دنیا دارند. هدف این مطالعه، بررسی یافته ها، نتایج، عوارض و تجربیات تکنیکی ERCP همراه با تعیین ارتباط یافته ها با تستهای عملکرد کبدی (LFT ) و تصویربرداریهای غیرتهاجمی است.
روش کار. در این مطالعۀ داده محور توصیفی - مقطعی به مدت 12 سال از 1386-1398 از بین مراجعه کنندگان به دو بیمارستان مرجع برای ERCP درمانی، 626 بیمار (39/4 درصد مذکر و 56/1 درصد مؤنث) با سن متوسط 60 سال تحت بررسی قرار گرفتند.
یافته ها. درد اپیگاستر (40 درصد)، یرقان (39/4 درصد)، و خارش (38/1 درصد) عمده ترین اندیکاسیونها بودند. ورود به کلدوک در486 بیمار (77/6 درصد) با اسفنگتروتومی معمولی از ورای گایدوایر انجام شد. پره کات در 65 بیمار (10/6 درصد) انجام گردید که میزان موفقیت 93/8 درصد (61 مورد) بوده عوارض، از جمله پارگی ناشی از آن، 7/7 درصد بود. شایعترین یافته های تشخیصی سنگ(های) کلدوک در 322 مورد (51/4 درصد) و بدخیمی های صفراوی – پانکراسی در 114 بیمار (18/2 درصد) بودند. هیچکدام از تستهای کبدی (شامل ALT، ALP و بیلیروبین) پیش بینی کننده یافته های ERCP نبودند. بیشترین مطابقت اقدامات تصویربرداری در مقایسه با یافته های ERCP در مورد سنگ ها (75 درصد) و کمترین آن برای تومورها (11/1 درصد) تعیین شد. استنت فلزی در 15 مورد (2/4 درصد) و در بیماران با احتمال زندگی بیش از شش ماه تعبیه شد. عوارض در 29 مورد (4/6 درصد) اتفاق افتاده و شامل پارگی دوازدهه (0/8 درصد)، پانکراتیت (1/6 درصد) و خونریزی (1/2 درصد) بودند. 0/4 درصد بیماران فوت نمودند. میزان موفقیت کلی 98 درصد بدست آمد.
نتیجه گیری: اگرچه هیچ یافتۀ آزمایشگاهی یا تصویری بتنهایی نمی تواند نتایج وعوارض ERCP را بطور دقیق پیش بینی نماید، ولی با دقت کافی در انتخاب بیمار، استفاده مناسب از تجهیزات در دسترس و تکنیک های مناسب در هر بیمار، این اقدام میتواند بی خطر، با عوارض کمتر و با میزان موفقیت بالایی همراه باشد.
کلید واژه ها: کلستاز خارج کبدی, سنگ کلدوک, ERCP, استنت