شیوع و عوامل خطر هپاتیت E در کودکان مراجعه کننده به بیمارستان کودکان تبریز

چکیده

زمینه و اهداف: عفونت با ویروس هپاتیت E(HEV) باعث هپاتیت حاد خود محدود شونده می گردد که ممکن است تحت برخی شرایط با مورتالیته بالا همراه باشد. این ویروس دارای یک سیکل انتقال مدفوعی دهانی است و توسط عوامل محیطی آلوده بویژه از طریق نوشیدن آب انتقال پیدا می کند. بررسی ها نشان داده که حدود 50% موارد هپاتیت حاد جوانان کشورهای در حال توسعه را هپاتیت E تشکیل می دهد. این مطالعه جهت بررسی شیوع آنتی بادی هپاتیت E در کودکان مراجعه کننده به مرکز آموزشی درمانی کودکان تبریز طراحی شده است. مواد و روش ها: مطالعه از نوع مقطعی و توصیفی – تحلیلی می باشد. جمعیت مورد مطالعه کودکانی بودند که طی مدت یک سال به درمانگاه مرکز آموزشی درمانی کودکان تبریز مراجعه نمودند و والدین آنها رضایت خود را در جهت شرکت در مطالعه اعلام کرده بودند. برای هر بیمار اطلاعات دموگرافیک شامل: سن، جنس و محل سکونت، نحوه دفع فاضلاب و منبع آب آشامیدنی، تماس با حیوانات، سابقه جراحی و دریافت خون و اعتیاد والدین ثبت گردید. نمونه سرم از نظر وجود آنتی بادی اختصاصی IgG (آنتی HEV) مورد بررسی قرار گرفت. ارتباط بین مثبت بودن سرم از نظر وجود آنتی بادی ضد HEV و سایر اطلاعات دموگرافیک مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: 252 کودک 2 تا 16 سال وارد مطالعه شدند. آنتی بادی آنتی HEV در 9 بیمار از 252 نمونه آنالیز شده مشخص گردید (6/3%) که شامل 5 پسر (2%) و 4 دختر(6/1%) بود. تفاوت مشخصی از نظر شیوع آنتی بادی آنتی HEV در میان مشخصه های دموگرافیک مطالعه شده در بیماران وجود نداشت. نتیجه گیری: در این مطالعه سرولوژی 6/3% برای آنتی بادی آنتی HEV در کودکانی که در تبریز در شمالغرب ایران زندگی می کنند بدست آمد. با توجه به این مطالعه بیماری ویروسی هپاتیت E در جامعه ما نادر نمی باشد و نیاز به توجه و دقت و بررسی سرولوژی آن در موارد هپاتیت حاد وجود دارد.