ارتباط شاخص¬هاي آنتروپومتريک با شدت بيماري در زنان مبتلا به آرتريت روماتوئيد

چکیده

زمينه و اهداف: آرتريت روماتوئيد يک بيماري خودايمنی است که واسطه هاي التهابي نقش مهمي در بيماريزايي آن ايفا کرده و نهايتاً باعث تخريب مفصل و استخوان مي¬گردند. تاکنون تاثير عوامل مختلف نظير ترکيب غذاي دريافتي، ژنتيک و عوامل هورموني در ايجاد اين شبکه التهابي بررسي شده¬اند، ولي ارتباط ميان شاخصهاي آنتروپومتريک با شدت بيماري و التهاب هنوز مورد بحث و تناقض است. از اين رو، فهم ارتباط چاقي با شدت بيماري در مبتلايان به آرتريت روماتوئيد، مطالعات بيشتري را مي¬طلبد. مواد و روش¬ها: مطالعه مقطعي- تحليلي حاضر بر روي 58 زن مبتلا به آرتريت روماتوئيد مراجعه کننده به کلينيک روماتولوژي بيمارستان امام رضا- تبريز، در سال 1391 انجام گرفت. شدت بيماري براساس شاخص DAS-28 تعيين شد که فرم معتبري جهت سنجش فعاليت اين بيماري است. داده¬هاي تن¬سنجي مانند نمايه توده بدني، نسبت دور کمر به دور باسن و نسبت دور کمر به قد اندازه¬گيری شد. نمونه¬هاي سرمي افراد در شرايط ناشتا جهت اندازه¬گيري سطوح سرمي hscRP, IL-6و MMP-3جمع¬آوري شد. سپس داده¬ها مورد تجزيه و تحليل آماري قرار گرفت. يافته¬ها: همبستگي مثبت معني¬داري ميان چاقي (نمايه توده بدني و نسبت دور کمر به قد) با امتياز فعاليت بيماري و سطح سرمي hscRP ديده شد . اما ميان چاقي با سطح سرمي MMP-3 و IL-6 همبستگي معني¬داري مشاهده نشد . نتيجه¬گيري: يافته¬ها نشانگر وجود همبستگي مستقيم معني¬دار، ميان چاقي با شدت بيماري و شاخص التهاب سيستميک ((hscRP هستند. بنابراين، بنظر مي¬رسد کنترل وزن مي¬تواند رويکردي در تخفيف شدت بيماري باشد.

کلید واژه ها: آرتریت روماتوئید, چاقی, التهاب