سامان قلی پور
1*، بیژن وثوقی وحدت
1، سید محمد نوربخش
2، مهرداد روغنی
31 دانشکده ی مهندسی برق، دانشگاه صنعتی شریف، تهران، ایران
2 پرتو دانش، ولنجک، تهران، ایران
3 مرکز تحقیقات نوروفیزیولوژی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران
چکیده
زمینه و اهداف: بیماری پارکینسون یک اختلال دژنراتیو در دستگاه عصبی مرکزی است. علائم پارکینسون، اغلب وابسته به حرکتن هستند. برای تخفیف علائم حرکتی، تحریک عمقی مغز در موارد حاد به عنوان آخرین روش، مورد استفاده قرار می¬گیرد. هدف ما بهبود سیگنال تحریک به صورتی کنترل¬شده است. مواد و روش¬ها: در آزمایش¬های پیش رو، با استفاده از 6-هیدروکسی دوپامین، مدل پارکینسون در موش¬ها پیاده شد. برای بهبود سیگنال تحریک نیاز به یک نوع فیدبک بود. اساس فیدبک مورد استفاده، سیگنال electrocorticogram (ECoG) است. برای داشتن بهبود به صورت بلادرنگ، فرایند تحریک و ثبت به طور هم¬زمان صورت گرفت. در هر پردازش، انرژی باند بتای ECoG ثبت شده مورد مطالعه قرار گرفت. بهترین گزینه برای مشخصات بعدی سیگنال تحریک انتخاب شد. یافته¬ها: سیگنال تحریک نسبتاً تصادفی نسبت به سیگنال عادی، نتایج بهتری در برداشت. بنابر نتایج، بهبود قابل توجهی برای پارامترهای سیگنال تحریک حاصل شد. نتیجه¬گیری: روشی را که در اینجا بیان شده است می¬توان در ابعاد بزرگتر به کار برد تا علائم بیماری پارکینسون بهبود یابد.
کلید واژه ها: بیماری پارکینسون, تحریک عمقی مغز, فیدبک, هیدروکسی دوپامین, موش