اثر خستگی عضلات تنه بر تعادل ایستا در دو گروه سنی جوان و میانسال

چکیده

زمینه و اهداف: افتادن نتیجه عدم بازیابی تعادل در افراد است. هدف از این تحقیق بررسی اثر خستگی عضلات بازکننده تنه بر کنترل تعادلی ایستا در دو گروه سنی جوان و میانسال در افراد سالم است. مواد و روش‌ها: 10 زن جوان (6/1 ± 23 سال) و 6 زن میانسال (4/5 ± 51 سال) در آزمون ایستادن روی یک صفحه نیرو پیش و پس از خستگی با چشمان بسته شرکت کردند. برای ارزیابی تعادل مرکز فشار فرد را در دو جهت A/P و M/L روی صفحه نیرو اندازه گرفتیم. یافته‌ها: اختلاف معنی‌داری بین سن و خستگی مشاهده نشد. تغییرپذیری COP در گروه میانسال در مقایسه با افراد جوان در دو حالت پیش و پس از خستگی بیشتر بود. نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که خستگی عضلات اکستنسور تنه بر تعادل تأثیر نمی‌گذارد و بین دو گروه تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد. نوسان‌های پاسچری با افزایش سن افزایش می‌یابد. اثر خستگی عضلات تنه بر تعادل معنی‌دار نبود.

کلید واژه ها: خستگی, عضلات باز کننده تنه, کنترل تعادلی ایستا