فعالیت EMG عضلات ثبات‌دهنده وضعیت قائم بدن هنگام بروز شتاب ناگهانی در سطح اتکا در افراد مبتلا به پیچ‌خوردگی‌های حاد کناره خارجی مچ پا

چکیده

زمينه و اهداف: پيچ‌خوردگی کناره خارجی مچ پا، شایعترین آسیب در ورزش و فعالیت‌های روزمره زندگی محسوب می‌شود. هدف از این مطالعه بررسی شدت فعالیت EMG عضلات ثبات‌دهنده‌ وضعیت قائم هنگام بروز شتاب ناگهانی در سطح اتکاء به منظور فراهم کردن چشم‌انداز بیومکانیکی اثرات پیچ‌خوردگی حاد مچ پا بر پاسخ عضلانی، برای پزشکان و درمانگران در این بیماران است. مواد و روش¬ها: روش تحقیق نیمه تجربی با طرح مورد- کنترل مورد استفاده قرار گرفت. برنامه آزمایشی گاری– وزنه به عنوان یک آزمون تعادلی پویا در دو جهت روبه جلو و عقب با شبیه‌سازی افتادن، با مطالعه بر روی 4 عضله ثبات‌دهنده پاسچر به صورت دو‌طرفه روی بدن 19 مرد بزرگسال در دو گروه (9 فرد مبتلا به پیچ‌خوردگی حاد کناره خارجی مچ پا؛ با میانگین سنی؛ 9/23 ± 03/2 سال و 10 فرد سالم با میانگین سنی؛ 2/3 ± 4/26 سال) انجام‌شد. داده‌های EMG به روش تحلیل واریانس چندگانه و تحلیل عاملی 4×2×2 مورد تحلیل قرار‌گرفت. یافته¬ها: اثر متقابل عضله نسبت ‌به جهت گاری به طور معنی‌داری نشان داده ‌شد. فعالیت بالاتر TA راست و چپ در شتاب به جلو به طور معنی‌داری در گروه LAS حاد بیش از گروه نرمال نشان داده‌ شد. فعالیت بالاتر MGR در شتاب به عقب گاری به طور معنی‌داری در گروه سالم بیش از گروه LAS حاد نشان داده ‌شد. مقایسه فعالیت EMG عضلات دو سمت بدن در افراد مبتلا نسبت به افراد سالم به طور معنی‌داری متقارن است. نتیجه¬گیری: بی‌ثباتی مچ پا علاوه بر ناپایداری‌های مکانیکی و عملکردی در مفاصل اندام تحتانی تغییرات بیومکانیکی طولانی مدتی از قبیل مکانیسم بازیابی تعادل متفاوت بر دستگاه عصبی اسکلتی عضلانی به ‌جای می‌گذارد.

کلید واژه ها: الکترومایوگافی سطحی, تعادل, پیچ خوردگی حاد کناره خارجی مچ پا (LAS)