تاثیر تجویز سریع نرمال سالین در محدوده زمانی آناستوموزعروقی همراه با کاهش حجم کل مایع تجویزی حین عمل بر عملکرد گرافت و وضعیت اسید و باز در جراحی پیوند کلیه

چکیده

زمینه و اهداف: تجویز نرمال سالین با حجم بالا در طول عمل جراحی پیوند کلیه برای بهبود عملکرد گرافت توصیه شده است ولی میتواند اسیدوز متابولیک شدید را بدنبال داشته باشد. این مطالعه تاثیر استفاده از تجویز سریع نرمال سالین در محدوده زمانی آناستوموزعروقی همراه با کاهش حجم کل مایع تجویزی حین عمل را بر وضعیت اسید و باز، الکترولیتها و عملکرد گرافت بررسی نموده است. مواد و روش ها: در یک کارازمایی بالینی خودشاهد در 30 بیمار حین پیوند کلیه، در فاصله زمانی شروع تا خاتمه انجام آناستوموز عروقی، سرعت تجویز نرمال سالین از cc/kg/h 10 به cc/kg/h 50 افزایش داده شد. وضعیت اسید و باز،الکترولیتها و آنیون گپ در ابتدا و انتهای عمل و کراتینین سرم و برون ده ادراری تا 48 ساعت پس از عمل ثبت و با استفاده از آزمون Paired sample t test در نرم افزار آماری SPSS آنالیز شده، در سطح 05/0 تحلیل گردید. یافته ها: کراتینین سرم 24 و 48 ساعت پس از عمل به ترتیب 59/1 ± 04/3 و 53/ 1± 22/2 mg/dl بود. تغییر PH در این فاصله اختلاف معنی دار آماری نشان نداد (818/0 = P) ولی کلر از 95/3 ± 23/94 به 84/3 ± 37/99 افزایش داشت (001/0> P ) همچنین BE از 47/3 ± 55/3- به 65/2 ± 40/8- (001/0> P ) و انیون گپ از 72/7 ± 46/30 به 25/8 ± 15/26 کاهش یافت (023/0P= ). نتیجه گیری: تجویز سریع نرمال سالین در فاصله زمانی انجام آناستوموز عروقی ضمن داشتن اثرات مثبت تجویز مایع زیاد بر عملکرد گرافت میتواند از شدت اسیدوز متابولیک ناشی از تجویز حجم بالای نرمال سالین در گیرنده های پیوند کلیه بکاهد.

کلید واژه ها: پیوند کلیه, نرمال سالین, آنیون گپ, اسیدوز