رابطه موفقیت سنگ شکنی با گروه های دارای اندکس توده بدنی متفاوت

چکیده

زمینه و اهداف: اندازه، شکل، محل، قوام و ویژگیهای رادیولوژیک سنگهای ادراری ممکن است موفقیت سنگ¬شکنی خارجی توسط امواج ضربه¬ای (ESWL) را که به واسطه وضعیت بدون سنگ تعیین می¬گردد، متاثر سازند. شاخص توده بدنی (BMI) که توسط اندازه¬گیری عینی چاقی است نیز بعنوان پیش¬بینی کننده نتیجه ESWL پیشنهاد شده است اما این فرضیه بایستی توسط مطالعات کنترل شده تایید گردد. هدف از این مطالعه بررسی رابطه بین موفقیت ESWLو گروه¬های مختلف شاخه توده بدنی می¬باشد. مواد و روشها: در این مطالعه مقطعی، ٨٠ بیمار دچار سنگ ادراری که در طی یک سال تحت ESWL قرار گرفته بودند بررسی شدند. بیماران براساس توده بدنی به چهار گروه تقسیم شدند: ١٩-٩/٢٤ و ٢٥-٩/٢٩ و ٣٠-٩/٣٤ و ≥٣٥ گیلوگرم بر مجذور متر (شایان ذکر است که بیماران از نظر سن، جنس، مشخصات سنگ، (تعداد، محل، ترکیب شیمیایی و اندازه سنگ) همسان سازی شده بودند. شش هفته بعد از ESWL بیماران به دو گروه بدون سنگ و دارای بقایای سنگ تقسیم شدند. فراوانی وضعیت بدون سنگ پس از ESWL بین گروه¬ها بررسی و مقایسه گردید. یافته ها: تعداد 80 بیمار (47 مذکر و 33 مونث) با میانگین سنی 30/9±66/45 بررسی گردیدند. تمامی بیماران دارای سنگ منفرد دستگاه ادراری فوقانی بودند و 80٪ سنگهای بیماران از نوع کلسیم اگزالات بود. فراوانی افراد بدون سنگ یا دارای بقایای سنگی بعد از ESWL بترتیب برابر بود با (50 و 30 مورد). متوسط شاخص توده بدنی در گروه بدون سنگ و دارای بقایای سنگی بترتیب 58/4±28/42 و 66/3± 85/33 کیلوگرم بر مجذور متر بود. ارزش پیشگویی کنندگی در مورد احتمال وجود بقایای ستگ بترتیب دارای حساسیت و ویژگی 80 و 78 درصد بود. نتيجه‌گيري: هرچقدر شاخص توده بدنی بالاتر باشد احتمال باقی ماندن سنگ پس از ESWL بیشتر است. که در نتیجه پیشنهاد می¬گردد در افراد با بیشتر از 30 روش سنگی شکنی دیگری غیر از ESWL درنظر گرفته شود.

کلید واژه ها: سنگ ادراری, شاخص توده بدنی (BMI), سنگ شکنی, امواج ضربه ای (ESWL)