لیلا ماسوری
1، وحیده معین وزیری
2، فرناز خیر اندیش
3، بهناز آخوندی
4، علی حقیقی
2، لطیف گچکار
5، علیرضا ابدی
6، علی چگنی شرفی
7، مهدی محبعلی
8,9*1 مرکز تحقیقات بیماریهای عفونی و گرمسیری، گروه انگل شناسی و قارچ شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
2 گروه انگل شناسی و قارچ شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
3 گروه انگل شناسی و قارچ شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی لرستان، خرم آباد، ایران
4 گروه انگل شناسی و قارچ شناسی، دانشکده بهداشت ، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
5 مرکز تحقیقات بیماریهای عفونی و گرمسیری دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
6 گروه پزشکی اجتماعی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
7 واحد پیشگیری و کنترل بیماریهای واگیر حوزه معاونت بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی لرستان، خرم آباد، ایران
8 گروه انگل شناسی و قارچ شناسی، دانشکده بهداشت ، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
9 مركز تحقيقات انگل هاي بومي ايران، دانشگاه علوم پزشكي تهران، تهران، ایران
چکیده
زمينه و اهداف: دو فرم جلدی و احشایی بیماری لیشمانیازیس در ایران وجود دارد. علیرغم گزارشات پراكنده¬اي از وقوع موارد جديد لیشمانیازیس احشایی در شهرستان دلفان استان لرستان در سال¬هاي اخير، از شيوع واقعي اين بیماری در انسان اطلاعاتي در دسترس نبود و لذا هدف از این مطالعه بررسی شيوع سرمي ليشمانيازیس احشائي در شهرستان دلفان طي سال¬هاي 92-1391 بوده است. مواد و روش¬ها: در این مطالعه توصیفی تحلیلی، نمونه¬های خون در دی ماه 1390 تا آبان ماه 1391 از کودکان زیر 12 سال و 10% از بزرگسالان روستاهای منتخب شهرستان دلفان، به روش خوشه¬ای تصادفی جمع¬آوری گردید و برای تعیین شیوع سرمی لیشمانیازیس از روش سرولوژي آگلوتیناسیون مستقیم استفاده شد. بر اساس مطالعات انجام شده در مناطق مختلف ايران، عيارهاي 800/1 و 1600/1 به عنوان عفونت ناشي از Leishmania infantum و عيارهاي 3200/1≤ همراه با علائم باليني اختصاصي به عنوان بيماري ليشمانيازیس احشائي در نظر گرفته شدند. یافته¬ها: از مجموع 800 نمونه سرمی مورد بررسي، در 21مورد (62/2%) آنتی¬بادی ضد لیشمانیایی با عيارهاي 800/1 و 1600/1 مشاهده شد و در5 مورد (62/0%) عيار آنتی بادی ضد ليشمانيا 3200/1≤ بوده است؛ که تنها در یکی از این افراد علائم بزرگی شکم و کم خونی مشاهده شد که مورد اخیر با داروی میلتفوزین تحت درمان قرارگرفته است. نتیجه¬گیری: مطالعه حاضر نشان دهنده شکل¬گیری یک کانون جدید لیشمانیازیس احشایی با اندمیسیتی پائین در شهرستان دلفان است که جهت تعیین وضعیت اپیدمیولوژیک بیماری مطالعات بر روی ناقلین و مخازن حیوانی در این شهرستان و شهرستان های همجوار پیشنهاد می¬گردد.
کلید واژه ها: لیشمانیازیس احشایی, عفونت سرمی, آگلوتیناسیون مستقیم, انسان, ایران