اثرات بازتواني در عملكرد ريوي بيماران تحت عمل جراحي باز قلب یک مطالعه کارآزمایی بالینی

چکیده

زمينه و اهداف: پیشگیری از عوارض ریوی به دنبال جراحی هاي باز قلب از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است . هدف از این مطالعه، بررسی نقش بازتواني ريوي قبل از عمل جراحي در كاهش ابتلا به عوارض ريوي ناشي از عمل بود. روش بررسی: در يك مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفي شده ، 60 بیمار کاندیدای عمل جراحی قلب واجد شرایط در دو گروه مداخله(A) و کنترل(B) مورد بررسی قرار گرفتند. در بيماران گروه A قبل و بعد از جراحی، فيزيوتراپي قفسه سينه و در بيماران گروه B تنها فيزيوتراپي بعد از عمل جراحي انجام گرفت. اثرات بازتوانی ریوی با استفاده از شاخص های اسپیرومتری، گازهای خون شریانی(ABG)، مقياس آنالوگ بصري(VAS)وتست پياده روي 6 دقيقه ((6MWT بین دو گروه مورد مقایسه قرارگرفت. یافته ها: در كل 39 بيمار مرد(65%) و 21 بيمار زن (35%) با ميانگين سني 8/10± 9/56 مورد تحليل قرار گرفتند. بروز پنوموني بعد از عمل جراحي در گروه A نسبت به گروه B كمتر بود (0% در مقابل 40%). در مقایسه دو گروه A و B، تفاوت ميانگين گازهای PCO2و HCO3 مربوط به شاخص ABG ، متوسط اشباع اكسيژن ((Spo2 مربوط به شاخص 6MWT و شاخص VAS متفاوت از هم بودند. (به ترتیب: 008/0 P= ،0001/0 P=، 0001/0P< و 0001/0P<). نتیجه گیری: با توجه به تفاوت قابل توجه بین دو گروه بیماران از نظر برخی شاخص های ارزيابي كاركرد ريه برنامه بازتوانی ریوی قبل از جراحي توصیه می شود.

کلید واژه ها: بازتوانی ریوی, جراحی باز قلب, کارآزمایی بالینی تصادفی شده