چکیده
زمينه و اهداف: مالتیپل اسکلروزیس (ام اس) یک بیماری خود ایمنی سیستم عصبی مرکزی است که از طریق التهاب نورونی تشخیص داده می شود. در این مطالعه اثر اپی گالو کاتچین 3- گالات (EGCG) بر روند یادگیری و حافظه فضایی به دنبال القای دمیلیناسیون با لیزولسیتین در هیپوکمپ موش صحرایی مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش¬ها: در این پژوهش، برای القای دمیلیناسیون 2 میکرولیتر لیزولسیتین (LPC) بصورت استریوتاکسیک در شکنج دندانه دار هیپوکامپ تزریق شد سپس حیوانات mg/kg 30، EGCG را بصورت داخل صفاقی و به مدت 7، 14، 28 روز پس از القای دمیلیناسیون با لیزولسیتین دریافت کردند، در نهایت حافظه فضایی توسط دستگاه ماز شعاعی بررسی شد. یافته ها با استفاده از آزمون اندازه گیری های مکرر و با سطح معنی داری 05/0P< مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت. یافته¬ها: نتایج این مطالعه نشان داد که تزریق لیزولسیتین منجر به دمیلیناسیون موضعی شده و حافظه فضایی را مختل کرد، این اختلال در روزهای 7 و 14 پس از تزریق لیزولسیتین بارزتر و زمان رسیدن به غذا به طور معناداری نسبت به گروه کنترل بیشتر شد (001/0P<.) به علاوه تیمار موش ها با EGCG باعث بهبود حافظه فضایی شد، بطوریکه تزریق EGCG به مدت طولانی یعنی 28 روز بعد از القای دمیلیناسیون، به طور معناداری یادگیری و حافظه فضایی را نسبت به گروه دریافت کننده لیزولسیتین (LPC) بهبود بخشید (001/0P<.). نتیجه¬گیری: در این مطالعه مشخص شد که تیمار طولانی مدت با EGCG می تواند یادگیری و حافظه فضایی موشها را بهبود بخشد، از این رو می تواند به عنوان دارویی برای عارضه های دمیلینه شدن مانند ام اس پیشنهاد شود.
کلید واژه ها: لیزولسیتین, دمیلیناسیون, هیپوکامپ, حافظه فضایی, مالتیپل اسکلروزیس, موش صحرایی