اثرات سیتوتوکسیک و آپاپتوزی مشتقات جدید کوینازولین بر روی رده‌ی سلولی K562 لوسمی میلوئید مزمن

چکیده

زمینه و اهداف: لوسمی میلوئید مزمن(CML) یک اختلال در سلول‌های هماتوپویتیک چند توان می‌باشد که در آن تعداد گلبول های سفید غیر نرمال افزایش می یابد. اخیراً مشتقات کوینازولین در فعالیت‌های زیستی مخصوصاً در درمان سرطان مورد توجه قرار گرفته‌اند. هدف از این مطالعه تعیین اثرات سیتوتوکسیک و آپاپتوزی مشتقات جدید کوینازولین بر روی رده‌ی سلولی K562از لوسمی میلوئید مزمن(CML) بود. مواد و روش‌ها: به منظور بررسی اثرات سیتوتوکسیک از آزمون رنگ سنجی MTT استفاده گردید. بدین منظور تعداد 104×2 از سلول‌های K562 در غلظت های 300-100 میکرومولار(μM) از ترکیبات کوینازولین (4t-CHQ، 4-CHQ و 4-CPQ) در فواصل 24، 48 و 72 ساعت کشت داده شدند. جهت بررسی تغییرات مورفولوژیک و مرگ سلولی (آپاپتوز) از میکروسکوپ نوری معکوس و فلورسنس استفاده شد. برای تایید مرگ آپاپتوزی از آزمون قطعه قطعه شدن DNA استفاده گردید. يافته ها: نتایج نشان دادند که مشتقات کوینازولین باعث مرگ سلول‌های K562 وابسته به غلظت و زمان می‌شوند. IC50 تركيبات 4t-CHQ، 4-CHQ و 4-CPQ پس از 48 ساعت از تيمار به ترتيب 200، 280 و 280 ميکرومولار (μM) محاسبه شد. با توجه به یکسان بودن ساختار پایه‌ای این ترکیبات، ترکیبی که دارای گروه‌های واکنشگر بود فعالیت سیتوتوکسیک قوی تری را نشان می‌داد. نتایج نشان داد که ساختار و عملکرد این ترکیبات به یکدیگر وابسته است. داده‌های حاصل از میکروسکوپ فلورسنس و آزمون قطعه قطعه شدن DNA بعد از 48 ساعت از تیمار سلول‌های K562 با ترکیبات کوینازولین، مرگ سلولی از نوع آپاپتوز را تایید کرد. نتیجه گیری: بر پایه اطلاعات حاضر مشتقات جدید کوینازولینی می‌توانند کاندیدای مناسبی برای تحقیقات در زمینه شیمی درمانی ‌باشند.

کلید واژه ها: آپاپتوز, لوسمی میلوئید مزمن, کوینازولین, سلول K562