ریشه کنی هلیکوباکتر پیلوری در مبتلایان به نارسائی مزمن کلیه

چکیده

زمینه و اهداف: شکایات گوارشی در بیماران دیالیزی شایع است. به طوری که 80 درصد بیمارانی که به طور مرتب دیالیز می شوند ، شکایات مشابهی از دیس پپسی دارند. از طرفی میزان خونریزی گوارشی در افراد نارسائی مزمن کلیه بیش ازافراد نرمال است. در بیماران غیر دیالیزی، بیماری زخم پپتیک با دو عامل عمده، عفونت اچ _ پیلوری و مصرف داروهای ضد التهاب استروئیدی همراه است. مطالعات متعدد بروز مشابهی از عفونت اچ _پیلوری در بیماران تحت دیالیز منظم در مقایسه با جمعیت های دیگر پیدا کرده اند. در این مطالعه میزان پاسخ به درمان ریشه کنی هلیکوباکتر در بیماران دیالیزی با شکایات دیس پپسی و بیماران بدون اختلال کلیه مورد بررسی قرار گرفته است. مواد و روش ها: در یک مطالعه تحلیلی در100نفر از افرادی که دیس پپسی مزمن با عملکرد کلیه نرمال و 80 بیمار همودیالیزی کاندیدای پیوند کلیه در صورت داشتن معیارهای ورود به مطالعه، آندوسکوپی دستگاه گوارش فوقانی انجام گرفت، و عفونت هلیکوباکترپیلوری در آنهائیکه تست اوره آز سریع، یا هیستولوژی مثبت اچ_پیلوری داشتند و کاندیدای دریافت درمان اچ_پیلوری بودند، تحت درمان سه داروئی استاندارد ضد هلیکوباکتر برای 2 هفته قرار گرفتند و در ادامه 2 هفته درمان مهارکننده پمپ پروتون(PPI) دریافت کردند و 4 هفته بعد از قطع PPI، ریشه کنی موفق توسط تست تنفسی اوره آز( UBT ) بررسی قرار گرفت. یافته ها: درگروه دیالیز 87 درصد و در گروه کنترل84 درصد موفقیت در ریشه کنی اچ _ پیلوری حاصل شده است. گروه دیالیزی و گروه شاهد با تجویز فورازولیدون ، 100%ریشه کنی داشته اند. در گروه دیالیزی از 54 بیمار دریافت کننده کلاریترومایسین 81.5% به ریشه کنی هلیکوباکتر دست یافتند در گروه کنترل از 67 بیمار دریافت کننده کلاریترومایسین 76.1% موفقیت در ریشه کنی حاصل شده است .یک بیمار از گروه دیالیزی و یک بیمار از گروه کنترل که فورازولیدون دریافت کرده بودند دچار مننژیت آسپتیک شدند و بعد از آن در این مطالعه فورازولیدون داده نشد. نتیجه گیری: ریشه کنی باکتری هلیکوباکتر در گروه دیالیزی و کنترل مشابه بوده و تفاوت معنی داری نداشت. درصد ریشه کنی با فورازولیدون به طور معنی داری بیشتر از کلاریترومایسین بوده است.

کلید واژه ها: هلیکوباکترپیلوری, نارسایی مزمن کلیه, پاسخ به درمان