مطالعه ی ارتباط بیان واریانت های TAp73 و ΔNp73 با سرطان پستان در بیماران منطقه ی شمال غرب کشور

چکیده

زمينه و اهداف: سرطان پستان شایع ترین بدخیمی در زنان بوده و یافتن مارکرهای مولکولی جهت تشخیص این سرطان در مراحل پیشرفت اولیه بسیار حیاتی است. افزایش بیان واریانت های TP73 یک رخداد شایع در سرطان ها می¬باشد. این ژن به صورت چند واریانت با عملکرد سرکوبگر توموری (واریانت TAp73) یا عملکرد انکوژنی (واریانت¬های ΔTAp73 (ΔEx2p73، ΔEx2/3p73، ΔN’p73و ΔNp73)) بیان می¬شود. این مطالعه، به منظور بررسی سطح بیان واریانت سرکوبگر توموری TAp73 و واریانت انکوژنی ΔNp73 در تومورهای پستانی و همچنین بررسی ارتباط بیان واریانت های مذکور با تومورزایی در پستان صورت گرفت. مواد و روش¬ها: در مطالعه ی مقطعی-تحقیقی حاضر، در مجموع 60 نمونه¬ی بافتی (30 بافت توموری و 30 بافت حاشیه¬ی توموری) برای ارزیابی سطح بیان واریانت های TAp73 و ΔNp73 با تکنیک نیمه کمی RT-PCR بررسی شدند و داده های حاصل به منظور بررسی ارتباط بیان واریانت های مذکور با تومورزایی، توسط نرم افزار آماری SPSS با سطح معنی داری 95% مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. يافته¬ها: افزایش بیان واریانت های TAp73 و ΔNp73 به ترتیب در 80 و 3/43 درصد از بافت های توموری مشاهده شد. ارتباط مستقیم معنی دار قابل توجهی در سطح بیان هر دو واریانت در بافت های توموری یافت شد (01/0=P) که نشان دهنده ی افزایش بیان همزمان هر دو واریانت در بافت های توموری می¬باشد. تفاوت معنی دار قابل توجهی در سطح بیان TAp73 بین بافت های توموری و حاشیه¬ی توموری یافت شد (001/0=P) اما تفاوت در سطح بیان واریانت ΔNp73 بین بافت های توموری و حاشیه ای معنی¬دار نبود (92/0=P). در سطح بیان واریانت های مذکور بین تومورهای مرحله¬ی اولیه و پیشرفته نیز تفاوت معنی¬داری وجود نداشت. نتیجه¬گیری: افزایش بیان واریانت TAp73 مارکری برای تشخیص بافت¬های توموری می¬باشد. افزایش بیان همزمان واریانت¬های TAp73 و ΔNp73 نیز یکی از شاخص¬های بدخیمی سلول¬های اپیتلیالی پستانی می¬باشد. افزایش بیان واریانت TAp73 از طریق افزایش بیان واریانت ΔNp73 در تومورزایی دخیل می¬باشد. در نتیجه، افزایش بیان واریانت سرکوبگر توموری TAp73 می¬تواند به طور غیر مستقیم منجر به تومورزایی در پستان شود.

کلید واژه ها: ژن TP73, سرطان پستان, مارکر مولکولی, واریانت TAp73, واریانت ΔNp73