امیر واحدی
1*، علی دسترنج
1، بهاره مهرآموز
1، مهری جعفری شبیری
2، الهه اولاد صاحب مدارک
2، منیژه سیاح ملی
2، پروین مصطفی قره باغی
2، پروین باستانی
2، مجید محله ای
3، مرتضی قوجازاده
41 گروه پاتولوژی، دانشکده پزشکی، مركز تحقيقات سلامت زنان الزهرا (س)، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران
2 گروه زنان و مامایی، دانشکده پزشکی، مركز تحقيقات سلامت زنان الزهرا (س)، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران
3 گروه کودکان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران
4 مرکز تحقیقات بیماریهای گوارش و کبد، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران
چکیده
زمينه و اهداف: کارسینوم آندومتر جزو شایعترین بدخیمی¬های ژنیکولوژیک در زنان می باشد. متاسفانه برنامه¬های بیماری¬یابی در کاهش شیوع کارسینوم آندومتر موفقیت مشابهی مثل برنامه¬های بیماریابی کارسینوم مهاجم سرویکس نداشته است. هدف از این مطالعه بررسی تستهای سرمی در تخمین پروگنوز کارسینوم برای طرح-ریزی پروتکل درمانی، قبل از انجام عمل جراحی نهایی می باشد. مواد و روش¬ ها: در یک مطالعه مقطعی تعداد 24 بیمار مبتلا به کارسینوم آندومتر از نظر سطوح سرمی فاکتورهای CA125، CA19-9، P53 و استرادیول، قبل از عمل جراحی در مقایسه با یافته¬های پاتولوژیک بعد از عمل مورد بررسی قرار گرفتند. يافته¬ها: سن بیماران مورد مطالعه بین 38 تا 61 سال با میانگین 7/6± 7/54 سال بود. سطح سرمی CA125 در کارسینومهای آندومتریوئید، سروزی و Clear Cell به ترتیب 176، 270 و480 U/ml و سطح سرمی CA19-9به ترتیب 125، 157و380 U/ml و سطح سرمی P53 به ترتیب 2/5 9 و12ng/ml و سطح سرمی استرادیول به ترتیب 5/31، 5/47 و120 IU/ml بود. سطح سرمی مارکرهای CA125، CA19-9، P53 و استرادیول، در بیماران مبتلا به كارسينوم آندومتر، افزایش قابل ملاحظه¬ای نسبت به سطوح نرمال این مارکرها نشان می¬دهد و همچنین در بیمارانی که پروگنوز ضعیف¬تری دارند یعنی کانسر با Grade III، نوع هیستولوژیک Clear Cell Ca. و تهاجم به خارج از آندومتر، نسبت به دیگر بیماران بالاتر بود. نتیجه¬گیری: مقادیر سرمی بالای این مارکرها می¬تواند قبل از انجام عمل جراحی، نشان¬دهنده پروگنوز ضعیف بیماری باشد. و نيازمند مداخلات جدي¬ترمي¬باشد.
کلید واژه ها: کارسینوم آندومتر, CA125, 9-CA19, P53, استرادیول