اثرات دو روش بازتواني قلبي و EECP بر پارامترهاي باليني و سطح نيتريک اکسيد، اندوتلين 1 و hs-CRP در بيماران عروق کرونری

چکیده

زمينه و اهداف: بيماري¬هاي قلبي عروقي شايع¬ترين علل مرگ دراکثر نقاط جهان را تشکيل مي¬دهند،.دراين مطالعه تاثيردو روش درمانیEECP و بازتواني قلبي بر پارامترهاي باليني و مارکرهاي التهابي دردرمان بيماران عروق کرونر مورد مقايسه قرار گرفت. مواد و روش¬ها: 44 بيمار مبتلا به بيماري عروق کرونري قلب بعد از ارجاع توسط کارديولوژيست ودارا بودن معیارهای ورود به مطالعه در دو گروه:{EECP بيست جلسه يک ساعته (22نفر) و بازتواني قلبي بيست جلسه طبق پروتکل مشخص (22نفر)} مورد بررسي قرار گرفتند. قبل وبعد از مداخله اطلاعات بيماران در فرم هاي مربوطه جمع آوري و مورد آناليز آماري قرار گرفتند. پيامدهاي اوليه به صورت بهبود باليني يا کاهش hs-CRP و اندوتلين1 و افزايش سطح NO بعد از مداخله بودند. يافته‌ها: 20 درصد از بيماران زن و 80 درصد مرد بوده و در محدوده سني 75-35 سال قرار داشتند. ميانگين hs-CRP در گروه EECP، از 7/0± 52/1 به g/mlμ 4/0± 27/1 و در گروه بازتواني قلبي از 6/0± 98/1 بهg/mlμ 6/0± 75/1 کاهش يافت. ميانگين سطح سرميNO در گروه EECP، از99/0±87/7 به ng/lit 27/1±21/8 و در گروه بازتواني قلبي از49/6±28/8 به ng/lit 26/6±31/8 افزايش يافت، کاهش اندوتلين1 هم در داخل گروه¬ها مشاهده شد ولي درکل مقايسه بين دو گروه از لحاظ آماري معني¬دار نبودند (38/0=P). نتيجه گيري: در نمونه مورد مطالعه در هر دو موداليته بازتواني قلبي و EECP بهبود کلاس آنژين و کيفيت زندگي بيماران عروق کرونری مشاهده شد. همچنين بهبود پارامترهاي بيوشيميايي (افزايش نيتريک اکسيد، کاهش آندوتلين1 و کاهش hs-CRP) در اين بيماران مشاهده شد، ولي هيچ¬گونه ارجحيتي در رويکرد درماني نسبت به يکديگر مشاهده نشد.

کلید واژه ها: بیماری عروق کرونری, اندوتلین 1, نیتریک اکسید, فشارنده متناوب خارجی