عوامل موثر در شكست تزريق سورفكتانت به روش INSURE

چکیده

زمینه و اهداف: در نوزادان نارس خطر بروز سندرم ديسترس تنفسي وجود دارد. در مطالعات متعدد كاربرد فشار مثبت انتهاي بازدمي به همراه سورفكتانت بسيار موثرتر از كاربرد آن به تنهايي مي باشد. اين روش درماني (Intubataion-Surfactant-Extubation, INSURE) ناميده مي شود. در اين مطالعه عواملي كه در شكست اين روش درماني دخيل مي باشند مورد مطالعه قرار خواهند گرفت. مواد و روش ها: يك مطالعه توصيفي تحليلي در سال 1390 تا 1391 در بخش مراقبتهاي ويژه نوزادان مرکز آموزشی - درمانی الزهراي تبريز انجام شد. تمامي نوزادان نارس زير 37 هفته كه بر اساس علايم باليني نياز به سورفكتانت داشتند وارد مطالعه شده وبه روش INSURE سورفكتانت تزريق شد. نوزاداني كه در بدو تولد انتوبه شدند از مطالعه خارج گردیدند. نوزادانی که در طي 72 ساعت پس از تزريق سورفكتانت نياز به انتوباسيون مجدد نداشتند به عنوان گروه موفق و نوزاداني كه نياز به انتوباسيون مجدد پيدا كردند به عنوان گروه شكست در نظر گرفته شدند. يافته ها: از نظر جنسيت، نوع زايمان، عوامل خطر مادري، دريافت كورتون قبل از تولد توسط مادر، تجزيه گازهاي خون شرياني ساعت اول تولد در بين دو گروه تفاوت آماري معني داري وجود نداشت. سن حاملگی و وزن تولد در گروه شکست 9/2± 7/28 هفته و 545±1342 گرم و در گروه موفق 2/2±31 هفته و 472±1688 گرم بود (001/0 P<). نمره آپگار دقيقه اول در گروه شکست 1/2±7/5 و در گروه موفق 3/1±5/7 و نمره آپگار دقیقه پنجم 5/1±6/7 و 1±8/8 به ترتیب در گروه شکست و موفق بود (001/0 P<). نمره دیسترس تنفسی در گروه شکست 1±8/8 و در گروه موفق3/1±1/7 بود (001/0 P<). ميزان غلظت اكسيژن دمی مورد نیاز (001/0 P<)، شدت درگيري عكس سينه (001/0 P<)، نياز به تكرار سورفكتانت (001/0 P<)، نياز به تزريق خون (001/0 P<) و وجود مجراي شرياني باز (003/0 P=) و خونريزي داخل بطني (001/0 P=) بين دو گروه تفاوت آماري معنی داری داشت. نتيجه گيري: در نوزادان نارس تر و کم وزن تر که نمره آپگار دقیقه اول و پنجم پایینی داشته در ساعات اول تولد به اکسیژن با غلظت بالایی نیاز داشته باشند و نمره دیسترس تنفسی آنها بالا باشد ممکن است تجویز سورفاکتانت به روش INSURE موفقیت آمیز نباشد و به انتوباسیون مجدد نیاز داشته باشند.

کلید واژه ها: نوزاد نارس, دیسترس تنفسی, درمان, روش تجویز سورفاکتانت