چکیده
زمينه و اهداف: بخشبندي تصاوير با تشديد مغناطيسي (MRI) قلب بهعنوان يکي از روشهاي تشخيص و بررسي روند بهبود بيماريها حائز اهميت ميباشد. تاکنون روشهاي مختلفي پيشنهاد و پيادهسازي شدهاند. هدف از انجام اين مطالعه بکارگيری روشی جهت بخشبندی لایه آندوکارد بطن چپ در تصاويرMR قلب میباشد که نسبت به روشهای قديمی و رايج از دقت بيشتری برخوردار باشد. مواد و روش¬ها: در اين مقاله از روش کانتور فعال بهبود يافته استفاده شده است. يک روش نيمه اتوماتيک نيز جهت برآورد مقدار نيروي بالون مناسب براي هر تصوير بر مبنای متوسط شدت روشنايي ناحيه بطن چپ پيشنهاد گرديده است. پايگاه داده مورد استفاده شامل 2039 تصوير MR از 18 کودک با نمونهگيری تصادفی ميباشد. مطالعه بصورت مقايسهای میباشد. نتايج بدست آمده بر اساس دو استاندارد ميزان همپوشاني (DM) و متوسط کوتاهترين فاصله عمودی بين نقاط کانتور اتوماتيک و کانتور دستي (P2C) با استفاده از روش آماری ناپارمتريک مان- ويتنی با نتايج مقالات قبلي مقايسه گرديدند. يافته¬ها: جهت پيادهسازي الگوريتم، سيکل کامل قلبي شامل فاز انبساطی و انقباضی و سه سطح برش Base، Mid و Apex در نظرگرفته شده است. نتايج حاصل نسبت به نتايج مشابه در مقالات ديگر از نظر استانداردهای تعريفشده مقادير مناسبتري را نشان ميدهند. در فاز انبساطی نسبت به انقباضی و در سطح برش Base نسبت به ساير سطوح نتايج بهتري براساس دو استاندارد بهدست آمده است. نتيجه¬گيری: با بخشبندي بطن چپ بااستفاده از کانتور فعال بهبوديافته و الگوريتم پيشنهادي جهت استخراج نيروي بالون مناسب، در مقايسه با مقاله مشابه، مقدار متوسط DM 6/19% در فاز انبساطی و 5/49% در انقباضی و مقدار متوسط P2C بترتيب 8/43% و 6/39% در فاز انبساطی و انقباضی بهبود داشته است.
کلید واژه ها: تصویر تشدید مغناطیسی, قلب, بطن چپ