تاثير ريشه كني عفونت هليكوباكتر پيلوري بر سطح خوني عوامل بيوشيميايي مرتبط با بيماريهاي كرونري قلب

چکیده

زمینه واهداف:عفونت با هليكوباكتر پيلوري شايع ترين عفونت باكتريايي مزمن در دنيا بوده و نقش احتمالي آن در تظاهرات خارج دستگاه گوارش نظير فرآيندهاي آترواسكلروتيك و اختلالات عروق محيطي مورد بحث است. هدف از اين مطالعه تعيين تاثير ريشه كني عفونت هلیکوباکتر پیلوری بر پروفيل چربي سرم، سطح سرمي CRP و فيبرينوژن میباشد. مواد و روش ها: در يك كارآزمايي باليني قبل و بعد، 114 بيمار با عفونت هلیکوباکتر پیلوری طي 12 ماه سنجش سرمی كلسترول توتال، ليپوپروتئينهای (HDL)، (LDL) و تري گليسيريد پروتئين واكنشي C (CRP) و فيبرينوژن بعمل آمد. پس از يك دوره درماني مرسوم، شش هفته بعد سنجش سرمی تستهای فوق تكرار گرديدند. یافته ها: تا انتهای مطالعه مجموعا 73 بيمار، 34 مذكر و 39 مونث با سن متوسط 0/10±0/32 (19 تا 63) سال بررسی شدند.میانگین سطح سرمي كلسترول توتال، تري گليسيريد، فيبرينوژن HDL و LDL که بترتيب برابر 259، 110، ، 289، 6/49 و 5/180 ميلي گرم در دسي ليترو میانه CRP90 میلیگرم در لیتر بود که پس از درمان بترتيب برابر266، 112، ، 305، 5/52 و 1/181 ميلي گرم در دسي ليتر و میانهCRP 50 میلیگرم در لیتر شد .میانهCRP پس از ريشه كني كاهش يافت (001/0>p). تغييرات بیشتر پارامترها معني دار نبود. همزمان متوسط HDL در بيماران مذكر افزايش و میانگین فيبرينوژن سرمي در گروه مساوی یا بیشتر از چهل سال كاهش يافت. نتیجه گیری: ريشه كني هلیکوباکتر پیلوری ممكن است در كاهش خطر بيماري عروق كرونري نقش داشته باشد. جنسيت و سن دو عامل دخيل در اين زمينه هستند.

کلید واژه ها: هلیکوباکترپیلوری, بیماری عروق کرونری, علایم بیوشیمیایی