تأثیر یک جلسه فعالیت برونگرا بر میزان پروتئین های اینتگرین β1 و وینکولین در عضله کند انقباض و تند انقباض موش‌های نر ویستار

چکیده

زمینه و اهداف: اینتگرین β1 به عنوان گیرنده مکانیکی و وینکولین پروتئین عمده ناحیه چسبنده شناسایی شده که سیگنال¬های مکانیکی را بین خارج غشاء سلول و درون آن انتقال می¬دهند. هدف از این تحقیق مطالعه اثر یک جلسه فعالیت برونگرا بر میزان پروتئین¬های اینتگرین β1و وینکولین در عضلات تند انقباض و کند انقباض در موش¬های نر ویستار بود. مواد و روش¬ها: تعداد 18 سر موش صحرایی (78/29 ± 44/286 گرم) بعد از آشناسازی با محیط و تریدمیل به طور تصادفی به سه گروه (تجربی 1، 2 و کنترل) تقسیم شدند. حیوانات بعد از آشنایی با محیط و نوارگردان ،برای انجام فعالیت برونگرا بر روی نوار گردان با شیب 16 (درجه منفی) و سرعت 20 (متر در دقیقه) به مدت 40 دقیقه دویدند. 48 ساعت بعد از فعالیت پس از بیهوش کردن حیوانات از طریق تزریق صفاقی، عضلات نعلی و باز کننده انگشتان پا تحت شرایط استریل خارج گردید. برای سنجش پروتئین¬های اینتگرین β1 و وینکولین از روش الایزا استفاده گردید. سرم حیوانات برای اندازه¬گیری کراتین کیناز (24 و48 ساعت بعد از تشریح ) استفاده شد. داده¬ها با آزمون آماری T-test و تحلیل واریانس یک طرفه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و سطح معناداری 5 درصد در نظر گرفته شد. یافته ها: نتایج نشان داد که کراتین کیناز افزایش داشته ولی معنادار نبود. همچنین در تارهای کند انقباض اینتگرین (21 درصد) و وینکولین (22 درصد) پس از فعالیت برون¬گرا به طور معناداری کاهش یافت. در تارهای تند اینتگرین (17 درصد) کاهش و وینکولین (7 درصد) به طور معناداری افزایش یافت. نتیجه¬گیری: نتایج تحقیق نشان می¬دهد که با توجه به تغییرات کراتین کیناز و کاهش پروتئین¬های ساختاری بعد از فعالیت، احتمالاً فعالیت آسیب¬زا بوده است و تجزیه پروتئین¬ها به ویژه در تارهای کند انقباض حتی 48 ساعت بعد از فعالیت ادامه داشته است. بنابراین احتمالاً بازسازی و هایپرتروفی ناشی از جبران آسیب در زمان طولانی¬تری انجام می¬گردد. هر چند به تحقیقات بیشتری در این زمینه نیاز است.

کلید واژه ها: پروتئین های کاستامریک, اینتگرین β1, وینکولین, فعالیت برون گرا, عضله باز کننده انگشتان پا و عضله نعلی