شیوع بتالاکتامازهای وسیع الطیف در نژادUPEC اشرشیاکلی

چکیده

زمینه و اهداف: علی رغم دستیابی به آنتی بیوتیک های متنوع، مقاومت دارویی پاتوژن های ادراری درحال فزونی است. یکی از شایع ترین ساز و کارها در مقاومت باکتری ها، تولید آنزیم های وسیع الطیف بتالاکتاماز است. پلاسمید های ESBL (بتالاکتامازهای وسیع الطیف) اجداد TEM-1 ، TEM-2 و SHV-1 می¬باشند که هم اکنون با رخداد جهش های نقطه ای درآنها، بیش از 90 تیپ TEM و بیش از 25 تیپ SHV بروز یافته است. مواد و روش¬ها: در این پژوهش 146 جدایه ادراری باکتری اشرشیاکلی جمع آوری گردید. هویت میکروارگانیسمها با تست های استاندارد بیوشیمیایی و میکروبی مورد تایید قرار گرفت. الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی آنها با روش Disc diffusion تعیین شد. سپس با استفاده از روش سینرژیسم، سویه های مولد بتالاکتاماز شناسایی شدند. در نهایت با استفاده از پرایمر های اختصاصی TEM-1 و SHV-1 و با استفاده از روش PCR ، پلاسمید های TEM و SHV مورد شناسایی قرار گرفتند. یافته ها: بر اساس ارزیابی فنوتیپیک و مولکولی در جمعیت مورد مطالعه، در نهایت شیوع پلاسمید TEM و SHV به صورت همزمان در میان نژاد UPEC اشرشیاکلی 1/68% تعیین گردید. درحالی که شیوع مقاومت با منشا پلاسمیدی TEMو SHV به تنهایی به ترتیب 1/18% و 6/13% بود. مقاومت با منشا کروموزومی 9/31% تعیین گردید. نتیجه گیری: با توجه به مقاومت بالای سویه ها به آنتی بیوتیک های بتالاکتام، شناسایی کامل ESBL ها، شناخت کامل مکانیسم های مقاومت ESBL ها و استفاده از آنتی بیوتیک های جایگزین، نقش موثری در کاهش ظهور مقاومت ایفا می نمایند.

کلید واژه ها: اشریشیاکلی, بتالاکتامازهای وسیع الطیف, مقاومت آنتی بیوتیکی