تاثیر ریشه کنی هلیکوباکترپیلوری بر علایم ریفلاکس معدی –مری

چکیده

زمینه و اهداف: ريفلاكس معدی–مری (GERD) یکی از شایعترین اختلالات گوارشی و عفونت هلیکوباکتر پیلوری (H. pylori) شایع ترین عفونت مزمن باکتریال نوع بشر است. رابطه بینGERD و H. Pylori پیچیده بوده و مطالعات بر روی تاثیر ریشه کنی GERD و H. pylori متعارض بوده¬اند. هدف این مطالعه بررسی تاثیر ریشه کنی عفونت هلیکوباکتر پیلوری بر علایم بالینی ریفلاکس معدی-مری است. مواد و روش ها: در یک مطالعه مداخله ای Before - After در 200 نفر از افرادی که دیس پپسی مزمن داشتند تحت آندوسکوپی دستگاه گوارش فوقانی قرار گرفتند، و عفونت هلیکوباکترپیلوری در آنها با تست اوره آز سریع یا هیستولوژی تایید شد و کاندیدای دریافت درمان H.P بودند وارد مطالعه شدند و پرسشنامه ائی بر اساس علائم احتمالی GERD تکمیل شد. سپس این بیماران تحت درمان چهار داروئی ضد هلیکوباکتر برای 2 هفته قرار گرفتند و در ادامه 6 هفته درمان آنتی اسید دریافت کردند و 2 هفته بعد از قطع آنتی اسید، ریشه کنی موفق توسط UBT بررسی شد و برای موارد منفی، پرسشنامه دوم مبنی بر علائمGERD تکمیل گردید و تاثیر درمان در علائم بررسی شد. یافته ها: از علایم ریفلاکس سوزش سردل و احساس برگشت غذا در گروه موفق به ریشه¬کنی H. pylori افزایش یافت. (سوزش سردل از16% به 32% با (03/0P= و رگورژیتاسیون (از %6/ 13به 15 % با 04/0P=). درد پشت جناغ (از36% به21% با 04/0P=)، خس خس سینه (از5/1 % به 6/0% با 04/0P=) و خشونت صدا (از5/1 % به 6/0% با 04/0P=) کاهش معنی دار داشت. نتیجه¬گیری: درمان ریشه¬کنی H.P در بروز علائم ریفلاکس متغیر می باشد.

کلید واژه ها: هلیکوباکترپیلوری, ریشه کنی عفونت, بیماری ریفلاکس معدی-مری, مری بارت, دیس پپسی