مقايسه نتايج کوتاه مدت جااندازي در بخش بدون بيهوشي با جااندازي در اتاق عمل زير بيهوشي عمومي در نوزادان مبتلا به گاستروشزيا

چکیده

زمینه و اهداف: گاستروشزیا یک نقص مادرزادی جدار قدامی شکم است که در سمت راست ناف ایجاد می شود و احشاء شکمی از این سوراخ خارج می شوند. روش روتین برای ریداکشن، جا اندازی تحت بیهوشی عمومی می باشد. اخیراً برای اجتناب از عوارض بیهوشی عمومی و انتوباسیون، ریداکشن در بخش توصیه شده است. مواد و روش¬ها: در اين مطالعه تمامي نوزادان مبتلا به گاستروشزيا که توسط مراکز درماني دانشگاههاي علوم پزشکي تبريز، شهيد بهشتي، شيراز، مشهد و قزوين (طي هماهنگي که قبلا با اين مراکز انجام شده است) در فاصله خرداد ماه 1389 تا خرداد ماه 1391 پذيرش شده اند و والدین آنها رضایت نامه کتبی امضا نموده اند، وارد مطالعه شدند. شرایط خروج از مطالعه نیز شامل نوزادان مبتلا به پریتونیت و آنومالیهای ماژور و آترزی روده بود. سپس این نوزادان تحت ریداکشن در بخش یا تحت بیهوشی قرار گرفتند. یافته¬ها: تعداد 18 نوزاد مبتلا به گاستروشزیا وارد مطالعه شدند که از این تعداد 8 مورد تحت ریداکشن در بخش و 10 مورد تحت ریداکشن بیهوشی قرار گرفتند. نتايج مطالعه حاضر نشان داد که طول مدت بستري در بيمارستان، نیاز به ونتيلاتور و طول مدت آن، طول مدت دريافت TPN، زمان شروع تغذيه کامل روده اي، نياز به پروسيجر جراحي بعدي و طول مدت بستري در NICU در بیمارانی که تحت ریداکشن زیر بیهوشی قرار گرفتند بیشتر است هر چند از نظر آماری معنی دار نمی باشد. ولی نياز به بيهوشي عمومي به طور معنی داری در بیمارانی که تحت بیهوشی ریداکشن برای آنها انجام شده بود، بیشتر از گروه ریداکشن در بخش بود. نتیجه¬گیری: نتایج ریداکشن گاستروشزیا در بخش تا حدودی نسبت به ریداکشن تحت بیهوشی بهتر می باشد و به نظر می رسد روش ایمن و موثری جهت ریداکشن در نوزادان مبتلا به این آنومالی می باشد.

کلید واژه ها: گاستروشزیا, ریداکشن در بخش, ریداکشن بیهوشی