همراهی پلی مورفیسم جایگاه 137 در پروموتور ژن اینترلوکین- 18 با دیابت ملیتوس نوع یک در جمعیت آذربایجان شرقی

چکیده

زمينه و اهداف: اينترلوكين-18 (IL-18) نقش كليدي در بيماري¬هاي اتو ايمیون، التهابي و عفوني دارد و سطوح بالاي آن در مراحل بدون تظاهرات باليني ديابت مليتوس نوع 1 نيز گزارش شده است. در اين مطالعه كثرت يكي از پلي مورفيسمهاي تك نوكلئوتيدي در پروموتور ژن IL-18 در جايگاه 137- كه با تغيير در اتصال فاكتور نسخه برداري، در فعاليت ژن IL-18 موثر واقع مي شود در افراد مبتلا به بيماري ديابت ملتيوس نوع 1 مورد ارزيابي قرار مي¬گيرد. مواد و روش¬ها: در اين مطالعه (توصیفی – مقایسه¬ای) 104 بيمار مبتلا به ديابت نوع 1 (33 مؤنث و 71 مذكر) با ميانگين سن 8/10± 19 سال به عنوان گروه بيمار و 92 نفر افراد به ظاهر سالم كه از لحاظ جنس و سن با بيماران همتا سازی شده و بدون سابقه فاميلي ديابت و بيماريهاي اتوايمیون بودند به عنوان گروه كنترل انتخاب شدند. پلي مورفيسم تك نوكلئوتيدي در موقعيت 137- (G/C) در ناحيه پروموتور ژن IL-18 بوسيله Allele Specific PCR انجام گرفت. يافته¬ها: توزيع ژنوتيب بطور قابل توجهي ما بين گروه بيمار و گروه كنترول متفاوت بود (038/0P=). اختلاف در افزايش در ژنوتيپ-هاي GG و يك كاهش در ژنوتيپ¬هاي CG منعكس بود. نتيجه¬گيري: نتايج ممكن است همراهي ما بين ديابت نوع 1 و پلي مورفيسم در پروموتور ژن IL-18 در افراد مبتلا به ديابت نوع 1 را در افراد آذربايجان¬شرقي پيشنهاد كنند.

کلید واژه ها: 8-IL, پلی مورفیسم 137, ژن IL-8, دیابت نوع I