چکیده
زمينه و اهداف: انسانها از ابتداي تاريخ با پديده جهاني همبستگي آشنايي داشتند. بيشترين جلوه زيبايي و هدف زندگي پيرامون محور ارتباطاتي مي گردد كه انسانها با يكديگر برقرار مي كنند. يكي از اين ارتباطات همبستگي بين مادر و نوزاد است كه در هر گروه اجتماعي از جمله انسانها، پستانداران مادون انسان و بسياري از حيوانات ديگر به وجود مي آيد. مطالعه حاضر به منظور بررسي ميزان مشاركت عاملين زايمان در مراحل اول و دوم فرآيند همبستگي مادر - نوزاد در اولين ساعت تولد در بيمارستان هاي دوستدار كودك شهر تبريز انجام گرفته است.
روش بررسي: اين پژوهش يك مطالعه توصيفي است كه در آن ميزان مشاركت تعداد 100 نفر ماما ، دانشجوي پزشكي و مامايي دانشگاههاي علوم پزشكي و آزاد تبريز در فرآيند همبستگي مادر ـ نوزاد در اتاق زايمان بيمارستان هاي طالقاني و الزهراي شهر تبريز مورد بررسي قرار گرفتند و به روش نمونه گيري تصادفي گروهي از ميان 320 نفر كه جامعه پژوهشي را تشكيل مي دادند انتخاب شدند. ابزار گرد آوري داده ها برگه مشاهده بود كه رفتارهاي عاملين زايمان در مراحل اول و دوم فرآيند همبستگي مادر - نوزاد مشاهده و ثبت مي شد.
يافته ها: يافته هاي اين پژوهش درباره ميزان مشاركت عاملين زايمان در مرحله اول فرآيند همبستگي مادر- نوزاد (هدف اول) نشان داد كه ميزان مشاركت 2/19
درصد و ميزان مشاركت در مرحله دوم فرآيند ( هدف دوم ) 3/31 در صد بود. همچنين ميزان مشاركت عاملين زايمان در فرآيند همبستگي 25/26 درصد به دست آمد كه دانشجويان مامايي نيمسال هشتم دانشگاه علوم پزشكي با 34/47 درصد نسبت به ماماها ( 3/24 درصد)، دانشجويان مامايي نيمسال ششم دانشگاه علوم پزشكي 68/32 درصد و دانشجويان مامايي دانشگاه آزاد 75/25 درصد مشاركت داشتند.
نتيجه گيري: جهت افزايش ميزان مشاركت عاملين زايمان در فرآيند همبستگي مادر - نوزاد تدوين دوره هاي آموزشي براي كاركنان پزشكي، پرستاري و مامايي و برنامه ريزي آموزشي پايه اي و باليني دانشجويان اين رشته ها احساس مي شود تا بدين وسيله از اختلالات واكنشي همبستگي دوره نوزادي يا كودكي جلوگيري شود.