چکیده
زمينه و اهداف: جوشكاري با برق، اتصال دو فلز به طور موضعي است كه در نتيجه اين امر بخاراتي از آن متصاعد مي شود. چون در جوشكاري فاصله صورت جوشكار تا محل اتصال بيش از 50 سانتيمتر نيست بخارات توليد شده ناشي از جوشكاري منجر به آسيب بافت ها، به ويژه دستگاه تنفسي مي شود و عامل مهمي در ابتلاي جوشكاران به‌ناراحتي‌هاي تنفسي است. تحقيق حاضر به منظور بررسي اختلالات ريوي قابل شناسايي با آزمون هاي عملكرد ريوي انجام شده است.
روش بررسي: در مطالعه حاضر كه به صورت مورد- شاهدي صورت گرفت، تعداد 70 كارگر جوشكار مذكر درمحدوده سني 70-20 ساله ساكن اردبيل كه داراي حداقل سه سال سابقه كار جوشكاري با برق داشته‌اند و سابقه بيماري تنفسي و اعتياد به سيگار و ساير مواد اعتياد آور نداشتند انتخاب و از طريق اسپيرومتر (مدل Jaeger ساخت آلمان) ظرفيت هاي حياتي با فشار (FVC) و حجم بازدمي با فشار درثانيه اول (1FEV) و نسبت اين دو (/FVC1FEV) اندازه‌گيري شد. همچنين به جهت مقايسه تغييرات اين پارامترها، به همين تعداد افراد طبيعي در همان محدوده سني كه سابقه بيماري تنفسي و اعتياد به سيگار و ساير مواد اعتياد آور نداشتند انتخاب شدند و اسپيرومتري با شرايط يكسان بر روي اين گروه نيز انجام گرفت. مقايسه آماري بين دو گروه با استفاده از آزمون t صورت گرفت.
يافته ها : نتايج حاصل از اين‌پژوهش نشان دهنده وجود اختلاف معني دار بين مقادير FVC , 1FEV ونسبت /FVC1FEV در دو گروه است. مقايسه 1FEV در بين جوشكاران (22/0±87/1ليتر) و افراد طبيعي (11/0±95/2ليتر) و مقايسه FVC افراد جوشكار (5/0±64/2ليتر) و افراد طبيعي (2/0±22/3ليتر) اختلاف معني‌داري را نشان داد (05/0p<).
نتيجه گيري : نتايج حاصل از اين پژوهش نشان دهنده اثرات مضر بخارات متصاعد شده در هنگام جوشكاري است. لذا توصيه مي شود كه جوشكاران در هنگام جوشكاري از ماسك استفاده كنند و هر 6 ماه يكبار جهت‌ارزيابي سلامت ريه به درمانگاه پزشكي مراجعه كنند تا آزمون هاي لازم ريوي به عمل آيد.