چکیده
زمينه و اهداف: آندوكارديت عفوني شايع ترين بيماري قلبي است كه مي تواند در اثرمتاستاز باكتريهاي دهاني از طريق كلنيزاسيون باكتري ها در آندوكارديوم قلب ايجاد شود. هدف از اين مطالعه تعيين ميزان آگاهي دندانپزشكان عمومي تبريز از جديدترين رژيم پيشگيرانه با آنتي بيوتيك در بيماران قلبي مستعد به آندوكارديت بود.
روش بررسي : اين پژوهش مطالعه اي توصيفي ـ تحليلي است. پاسخگويان ملزم به انتخاب يكي از گزينه ها به عنوان گزينه درست بودند و بر مبناي تعداد پاسخ هاي درست ميزان آگاهي آنان تعيين مي شد. بنابراين سؤالات طرح شده براي سنجش سطح آگاهي دندانپزشكان ازنوع سؤالات عيني بود كه لزوماً داراي
گزينه هاي درست و نادرست بود. در اين مطالعه به لحاظ ضرورت بررسي موضوع تمام شماري انجام شد، به طوري كه تمام 200 نفردندانپزشك عمومي داراي پروانه مطب در تبريز از طريق پرسشنامه مورد ارزيابي قرار گرفتند.
يافته ها: نتايج حاصله بيانگر عدم رابطه معني دار سن با اعمال دندانپزشكي نيازمند پيشگيري بود (09/0= p ) ولي رابطه سن با اطلاعات نسبت به جديدترين رژيم پيشگيري معني دار بود (001/0< p ) . رابطه جنسيت با آگاهي دندانپزشكان از رژيم جديد پيشگيري طبق معيار6/1 t= با 12 /0p= معني دار نبود. طبق آزمون پيرسون رابطه بين سابقه كار و آگاهي از اعمال دندانپزشكي نيازمند پيشگيري آنتي بيوتيك رابطه معني داري وجود نداشت (308/0p=). ولي بين سابقه كار و آگاهي از داروهاي به كار رفته در رژيم پيشگيري رابطه معني داري وجود داشت (001/p< ).
نتيجه گيري : با توجه به يافته هاي مطالعه، با گذشت زمان از اطلاعات دندانپزشكان نسبت به جديدترين رژيم پيشگيري كاسته شده است . بنابراين از يافته هاي مطالعه حاضر مي توان جهت طرح در برنامه هاي آموزش مداوم جامعه دندانپزشكان و بازنگري در آموزش هاي مربوطه استفاده كرد و زمينه هاي ارتقاي اطلاعات دندانپزشكان را در مورد بيماري آندوكارديت عفوني و شيوه هاي پيشگيري از آنان فراهم كرد.