چکیده
زمينه و اهداف : ريکاوری سريع شامل در آوردن لوله تراشه و راه رفتن زودتر بيمار بعد از عمل ، کاهش مدت زمان اقامت در بخش مراقبت های ويژه و بيمارستان در سالهای اخير جزو اهداف جراحی قلب مطرح شده است. به همين منظور، مطالعه اي باليني برای ارزيابی اثرات پروپوفول بر روی ريکاوری از جمله زمان باز کردن چشمها، پاسخ به صدا و در آوردن لوله تراشه و مدت اقامت در بخش مراقبت های ويژه در مقايسه با ميدازولام در بيماران جراحی عروق کرونر انجام شد.
روش بررسی : يک صد بيمار کانديد جراحی عروق کرونر برای مطالعه انتخاب شدند. پنجاه بيمار گروه اول به طور تصادفي انتخاب وبا پروپوفول mg/kg5/1 و فنتانيل mcg/kg 7 و پانکرونيوم mg/kg 1/ و پنجاه بيمار گروه دوم با ميدازولام mg/kg 2/ و فنتانيل mcg/kg 7 و پانکرونيوم mg/kg 1/ اينداکشن داده شدند. نگهداری بيهوشی گروه اول با پروپوفول mg/kg 2 در ساعت و گروه دوم با ميدازولام mg/kg 1/ قبل از بای پس قلبي ريوي انجام شد و از پانکرونيوم، فنتانيل و هالوتان با دوزهای مساوی در هر دو گروه برای نگهداری بيهوشی استفاده شد.
يافته ها: زمان متوسط در آوردن لوله تراشه در گروه پروپوفول 492 دقيقه و در گروه ميدازولام 696 دقيقه(041/0 = p )، زمان باز کردن چشمها در گروه پروپوفول 165 دقيقه و در گروه ميدازولام 215 دقيقه (019/0 = p )، زمان پاسخ به صدا در گروه پروپوفول 210 دقيقه ودر گروه ميدازولام 325 دقيقه (031/0 = p ) و زمان اقامت در بخش مراقبت های ويژه در گروه پروپوفول 33 ساعت و در گروه ميدازولام43 ساعت بعد از عمل بود(021/0 = p ). تغييرات هموديناميک وتغييرات ايسکميک درالکتروکارديوگرافی و ميزان مصرف نيتروگليسرين و اينوتروپ در هر دو گروه مشابه بود.
نتيجه گيری: نتايج اين مطالعه نشان مي دهد كه استفاده از روش بيهوشی بر اساس پروپوفول در بيماران جراحی عروق کرونر موجب کاهش مدت ريکاوری، زمان انتوباسيون بعد از عمل، مدت اقامت در بخش مراقبت های ويژه در مقايسه با ميدازولام بدون افزايش عوارض هموديناميک و ايسکميک مي شود.